๑ ๏ จุดแสงเทียนพรายสลัวไปทั่วห้อง คลอทำนองเพลงแผ่วดังแว่วหวาน ทุกเนื้อคำแทนห้วงแห่งดวงมาน ที่ขับผ่านรอไว้ให้เธอฟัง ๏ ชุดแพรบางราตรีนั้นสีขาว เผยผิวสาวเนื้อเนียนตรงแผ่นหลัง กลิ่นน้ำหอมชวนหลงใหลในภวังค์ ที่ทุกครั้งเธอบอกรับ..ประทับใจ ๏ ผมสลวยปล่อยสยายอยู่ปลายบ่า ที่บางคราสะท้อนเห็นเหมือนเส้นไหม สวมสร้อยคอประดับพลอยเจียระไน ที่เธอให้..ในวันแรก..ที่บอกรัก ๏ กุหลาบขาวช่องาม..ข้างแสงเทียน ที่ฉันเพียรนั่งลง..บรรจงปัก ทีละดอก..ทีละดอก..ถนอมนัก แม้แต่สักกลีบใบ..มิให้ช้ำ ๒ ๏ ราตรีนี้..จะให้เธอ..ได้รับรู้ เมื่อเราอยู่..บนกาลแห่งหวานร่ำ ราตรีนี้..จะให้เธอ..ได้ฟังคำ ที่เธอพร่ำเอ่ยถาม..ความในใจ ๏ ในราตรีนี้..ฉันจะเอ่ย จะขอเผย..ตอบตามทุกความไข กับความจริงที่กระจ่างอยู่ข้างใน เธอจะได้ฟังนะ กับคำ "รัก" ๏ คำที่ฉันบรรจงมาส่งถึง ว่ามีหนึ่งหัวใจได้จำหลัก ทีละน้อย..ทีละน้อย..คอยฟูมฟัก จนประจักษ์ใจฉันอย่างมั่นคง . . . ๓ ๏ เคลื่อนไปช้าช้าแต่ละนาที ค่อยริบหรี่งดงามแห่งความหลง พร่างพรายแสงวูบวับค่อยดับลง ทิ้งร่างทรงกลางเห่ของเวลา ๏ ราตรีนี้หนอช่างยาวนาน อนธการ..เปล่าคำอันล้ำค่า หยดหยาดน้ำไหลล่วงจากดวงตา จากใบหน้า..ท่วมท้นของคนคอย ๏ เลื่อนลอยราวกับไม่รับรู้ มือกุมอยู่ไม่คลายที่สายสร้อย เสมือนสายคำนึงถึงร่องรอย ที่เรียงร้อยลงหยั่ง..อยู่ทั้งคืน ๏ เสียงเพลงคงแผ่วดังแว่วหวาน หากผสานคลอเคียง..เสียงสะอื้น แล้วพรุ่งนี้..ต่อหน้าเธอ..ฉันจะยืน จะยิ้มรื่นตอบให้..อย่างไรดี..
เพรง.พเยีย 4 มิ.ย. 2551 05:11 น. - ID 115694 
1240
3
0
4 มิถุนายน 2551 08:44 น. - comment id 857082
เป็นเราไม่ยิ้มหรอก งอนไปเลย.. หนอย ปล่อยให้คอยทั้งคืน..ยุงก็กัดน่ะรู้หรือเปล่า.. อิอิ ใส่อารมณ์เกินไป เพราะง่วงเหลือคณา...ไปนอนก่อนดีกว่า เดี๋ยวเขาว่าเป็นหมีแพนด้าน่ะตัวเอง.. ปล. กลอนเพราะเหมือนเดิมน่ะจ๊ะ...
4 มิถุนายน 2551 09:09 น. - comment id 857089
เศร้าเลยนะคะ
4 มิถุนายน 2551 10:04 น. - comment id 857113
4 มิถุนายน 2551 10:28 น. - comment id 857120
คณะปฏิวัติ ขอประกาศว่า คุณ ถูก ข้อหา แต่งกลอนไพเราะเกินควร ต้องระวางโทษ ให้แต่งกลอนเพิ่มอีกเยอะ ๆ
4 มิถุนายน 2551 15:32 น. - comment id 857201
ดีจ้า...คุณเพรง.พเยีย และแล้วก็ได้อ่านกลอนบทนี้ที่นี่จนได้ หุหุ รู้สึกดีดีทุกครั้งที่ได้อ่านงานคุณนางจ้า...เมื่อไหร่เจนจาแต่งได้แบบนี้มั่งน้อ...
4 มิถุนายน 2551 19:15 น. - comment id 857256
งามงามและชอบอ่านของคุณมากคะ บ่อยครั้งที่แอบมาอ่านเงียๆๆย้อนหลัง อยากเก่งมั้งอะคะ อิอิ
4 มิถุนายน 2551 20:18 น. - comment id 857280
สวัสดีค่ะ น้องนาง ลึกซื้ง กินใจ มากค่ะ
4 มิถุนายน 2551 20:19 น. - comment id 857281
หวานแบบเศร้าๆแฮะ - - รอนานๆแบบนี้ลอง เอ็คเพรสโซ่สักแก้วไหมครับ ผสมM150 กะ M-Max รับรองตาค้างยันสายๆเลย
5 มิถุนายน 2551 00:33 น. - comment id 857341
ผมอ่านบทกวีชุดนี้แล้ว...เหมือนกับว่า ผมได้มองผ่านหน้าต่างไปยังบ้านอีกหลัง ..ได้ยินเเสยงเพลงแผ่วๆ ...ได้เห็นหญิงสาวนั่งเหม่อลอย ทอดสายตา ออกไปนอกหน้าต่าง ..เหมือนกันรอใครสักคน...รอคอย...และรอ เคลิบเคลิ้มหรือว่าจินตนาการเกิน(หรือเปล่า)
5 มิถุนายน 2551 14:03 น. - comment id 857524
ราตรีสีขาว.... นึกถึงเจ้าสาวเลยค่ะ กว่าจะถึงวันที่เราตอบรับใครสักคนคงเป็นการอยู่ตรงกลางระหว่างคำว่า "รอ" ทั้งสองฝ่าย
5 มิถุนายน 2551 23:26 น. - comment id 857746
กลอนเพราะ เพลงหวานนน ชอบมากค่ะ ใครหนอปล่อยให้สาวเจ้ารอได้
6 มิถุนายน 2551 11:10 น. - comment id 857869
สวัสดีค่ะ คุณนาง แวะมาอ่านตรงนี้ค่ะ
6 มิถุนายน 2551 11:27 น. - comment id 857878
อ่านแล้วนึกภาพ เจ้าสาวโดนเจ้าบ่าวทิ้งในคืนวันแต่งงาน ช่างโหดร้าย อย่างสวยงาม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
