เนิ่นนานผ่านมากี่นานเนิ่น ไกลเกินความรู้สึกนึกไปหา ผ่านพ้นกี่วันคืนเวลา หลากเส้นทางท้องฟ้าฤดูกาล ชอกช้ำซ้ำซากอยากจะรัก สมดั่งหวังพิงพักพบผ่าน หยุดเวลาหัวใจไว้ชั่วกาล อวสานความรักที่ไขว่คว้า ค่ำเช้า...สัมผัสสายลมผ่าน วันคืนอ่านบทกลอนอ่อนล้า หลับฝันข้ามห้วงช่วงเวลา เหว่ว้าคว้าเงาเฝ้าคอยใจ ตื่น.. 1 มิ.ย. 2551