โอ้ละเหนอดวงดาวพราวระยิบ พร่างกระพริบวิบวาว ณ หาวห้อง นวลจันทร์ฉายผุดผาดสาดสีทอง ฟ้าทั้งท้องแลอร่ามงดงามตา อยากจะร้อยดวงดาวเข้าเป็นเส้น ห้อยด้วยจี้เดือนเพ็ญเด่นเลอค่า แล้วมอบลองคล้องคอเจ้าแก้วตา ที่ข้าแสนสิเน่หากว่าผู้ใด หยาดน้ำค้างพร่างพรูอยู่หยิมย้อย แม้นหยดน้อยแต่เปล่งปลั่งดังเพชรใส อยากเก็บนำทำหัวแหวนแทนหัวใจ มอบให้ใครสักคนที่รักจริง สายลมพลิ้วร่ำคีตายิ่งกว่าหวาน เสียงสะท้านท่ามกลางหว่างความนิ่ง ราวคนธรรม์สรรค์บรรเลงเพลงเพราะพริ้ง เพื่อประวิงห้วงซึ้งคำนึงกัน เหม่อมองดาวคราวคิดถึงซึ่งใจเจ้า แม้นจะเหงาไม่เป็นไรยังได้ฝัน ถึงตัวเราห่างไกลไม่สำคัญ ถ้าเรารู้เรานั้นรักมั่นเอย....
29 พฤษภาคม 2551 23:23 น. - comment id 855075
แม้มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้เสมอ แม้มองไม่เห็นแต่ฉันรู้สึกถึงเธอ แม้ไม่อาจเป็นดังใจที่ต้องการ ไม่รู้ตอนนี้ ................................................
30 พฤษภาคม 2551 00:03 น. - comment id 855082
จะเก็บดาวดวงน้อยร้อยมาลัย ความคิดถึงแนบไว้ด้วยรักหวาน เพิ่มความรักสุดหัวใจในดวงมาลย์ เป็นพยานว่ารักมั่นไม่คลอนคลาย กลอนหวานซึ้ง จนคนอ่านละลาย 555+
30 พฤษภาคม 2551 07:23 น. - comment id 855129
ดูท่าคิดมากนะคะ
30 พฤษภาคม 2551 08:44 น. - comment id 855171
โอ้ละ"เหนอ"ดวงดาวพราวระยิบ กับ หยาดน้ำค้างพร่างพรูอยู่ "หยิมย้อย" อิอิ..แปลกดีครับ... แต่อารมณ์กลอนกลับดีมากครับ..ไพเราะ
30 พฤษภาคม 2551 08:45 น. - comment id 855172
เอ..หากได้แบบนั้น คงเหมือนนิยายเลยเนาะ นิมิตรมารป่ะนี่ เสกสรรสิ่งสวยงาม อิอิ
30 พฤษภาคม 2551 10:22 น. - comment id 855205
สวัสดีครับ หวานจังครับ เอ สร้อยที่ร้อยจากดาวใครน๊าจะสวม คงหนักน่าดู จินตนาการงามเหลือแต้ๆ
30 พฤษภาคม 2551 15:26 น. - comment id 855288
ห้วงเวลาแห่งความคิดถึงมักจะเป็นตอนดึกๆที่เรานอนไม่หลับนะ ว่ามั๊ย
30 พฤษภาคม 2551 16:58 น. - comment id 855359
ถึงตัวเราห่างไกลไม่สำคัญ ถ้าเรารู้เรานั้นรักมั่นเอย.... แฟนน่ะ....