ค่ำคืนแห่งความเหงา แสงดาวเลือนหายจากปลายฟ้า มีแต่เมฆกลุ่มใหญ่มหึมา เตรียมโปรยปรายฝนซาแล้วหลั่งริน ใจเอ่ยใจดวงน้อยๆของฉัน วันนี้ดั่งพระจันทร์เศร้าถวิล ซึมเหงาน้ำตาเป็นอาจิณ ใจถวิลหารักจากใครสักคน ฟ้าจ๋าฟ้าที่มืดสนิท ใจฉันผูกติดกับความเศร้าหสับสน เพราะคืนนี้ขาดคนข้างกายให้ได้ยล ดั่งที่เมฆตั้งเค้าฝนแล้วรวงโรย เธอหายไปไหนใยไม่กลับ ลาลับจากแล้วหรือที่รักเอ๋ย รีบมานะคนดีพี่รอเชย ฝนเอยช่วยตามเธอมาให้ที หวัดดีครับ ทักทายกันตามระเบียบอ่ะครับ วันนี้ดูเหมือนฝนจะตกก็เลยเขียนกลอนแบบนี้อ่ะ เผื่อว่าจะโดนใจของใครบ้าง แล้วเจอกันครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ เพื่อนๆ
27 พฤษภาคม 2551 21:58 น. - comment id 854447
นั่งมองฝนตก..ริมระเบียงหน้าต่าง หัวใจก็ช่างอ้างว้าง...แสนหวั่นไหว คิดถึงบางคน...ที่อยู่ ณ แสนไกล ป่านฉะนี้ที่นั่นฝนจะตกหรือไม่...สงสัยจัง ฝนที่ตกทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้ อิอิ พูดถึงฝนตกที่ไร นึกถึงเพลงนี้ทุกทีเลยค่ะ อิอิ
28 พฤษภาคม 2551 14:52 น. - comment id 854669
เศร้าๆเหงาๆนะคะ...ว่าแต่อยากให้ช่วยตามใครอ่ะค่ะ
2 มิถุนายน 2551 18:46 น. - comment id 856465
เขียนกลอนได้ยอดเยี่ยม