มายา-ปรารถนา

ฟา

     จะกี่ร้อยโรครุมกระหน่ำกาย
อย่าได้หมายสะเทือนใจได้เพียงนิด
แต่หนึ่งโรคใจ  ร้ายเกินปิด
ดังยาพิษฉีดเข้าเหลือจะทน
     ถึงเจ็บป่วยร่างกายกี่พันครั้ง
น้ำตาหลั่งสลบไปสักกี่หน
ไม่อนาทรร้อนใจไม่ยินยล
เพียงมีคนรักจริงแค่หนึ่งคน
     ถ้าไม่รักไม่แท้หรือแค่คิด
ว่ามอบนิดเศษรักมาสักหน
พอเถอะค่ะเจ็บกายแค่วายชนม์
แต่ใจเจ็บนี่สุดทนความทรมา
     ยังอยู่ได้อยู่ได้ยังดีอยู่
ตั้งแต่คุณยังไม่รู้ไม่ห่วงหา
ถึงเจ็บเจียนทารุณหลายเวลา
หาแทรกสั่นในอุราได้สักที
     แต่มีคุณคนดีที่มอบรัก
จะจริงหนักหรือลวงก็เหลือที่
ยากจะเดาเหลือคณาเมื่อพาที
เพราะคุณช่างแสนดีราวเทพา
     แต่ไม่นานกาลหวานก็พาลหมด
ความดีลดความรักไม่รักษา
ใจที่ไม่เคยป่วยกับทรมา
อนิจจารักไม่จริงทุกสิ่งลวง
     ทุกวันนี้กายป่วยด้วยโรคเก่า
ใจนั้นเล่าก็ร้าวและแหนหวง
อย่าเข้ามาอีกเลยคนเลลวง
ที่ทำให้ทั้งทรวงนั้นแหลกราน
....สรรพสิ่งล้วนไม่เที่ยง......
.....ร่างกายก็เช่นกัน......
......มีความป่วยเป็นธรรมดา....
ขอบคุณ.....ที่เคยมอบปรารถนาที่แสนดี
......แม้ว่าจะไม่มีความมั่นคงแน่นอน....
......ขอบคุณที่สิ่งนั้นนำมาซึ่งความทรมา....
อย่างน้อย....ก็คือแรงดันอย่างแรง
......ให้ทั้งร่างกายและใจที่บอบช้ำ ได้หันหาสิ่งที่ประเสริฐที่สุด.....