หน้าส่วนตัว
เสียงสะอื้นจากคนคอย
จากท้องนาป่าเขาลำเนาเถื่อน
ฝากลมเคลื่อนเดือนคล้อยลอยล่องหา
หอบความรักภักดิ์คิดถึงติดตรึงตรา
กระซิบเว้าวอนว่าคิดถึงเธอ
คืนนี้ฟ้ามืดมิดจิตมัวหม่น
คิดถึงคนคนหนึ่งซึ้งเสมอ
เคยนอนหนุนอุ่นละไมใจละเมอ
คิดถึงเธอจวนเจียนใจจะขาดรอน
สายฝนพรำจากฝากฟ้ามาสู่พื้น
แสนกล้ำกลืนอาลัยสายสมร
โหยไห้หวนครวญคร่ำพร่ำอาวรณ์
ทอดถอนทุกข์ระทมตรมมิวาย
เรไรหริ่งระงมพรมน้ำฟ้า
หยาดน้ำตาไหลรินถวิลหาย
โอ้ดึกดื่นขื่นข้นทุรนทุราย
มิวางวายเว้นว่างห่างทุกข์ทน
ไก่ป่าขันกังวานมาเจื้อยแจ้ว
อรุณรุ่งอีกแล้วเวหาหน
สรรพสิ่งเข้าสู่วังเวียนวน
หากหัวใจคนคอยไม่เปลี่ยนแปลง
นรศิริ 11 พ.ค. 2551 10:16 น. - ID 114991 
742
3
0
11 พฤษภาคม 2551 10:27 น. - comment id 848539
เสียงหรีดหริ่งเรไรซ้องร้องประสาน ราตรีกาลดาวกระจ่างกลางเวหา สายลมโชยโรยระรื่นชื่นอุรา โสมส่องหล้านภาพราวสกาวนวล ธรรมชาติยามราตรีมีมนต์ขลัง เสียงลมสั่งพัดกระโชกวิโยคหวน เสียงหริ่งหรีดเรไรร้องก้องรัญจวน คิดถึงนวลคนที่รักเขาจากไกล
11 พฤษภาคม 2551 10:29 น. - comment id 848541
มองเวหาฟ้าสว่างที่กลางหาว
มองดวงดาวเดือนเด่นเห็นสุกใส
มองภูเขาลำเนาป่าพนาไพร
หริ่งเรไรวิหคซร้องร้องเรียกกัน
มองดูห้องหอเราเศร้าดวงจิต
เพราะมิ่งมิตรไม่กลับมาพาโศรกศัลย์
ช่างเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวเสียวชีวัน
โอ้ตัวฉัน..อ้างว้าง..เหมือนอย่างเคย.
11 พฤษภาคม 2551 10:30 น. - comment id 848542
แด่ พี่ดวง
สงสัยฝนฟ้าเป้นใจ
ทำให้หัวใจคนคอย
ถวิลหาไออุ่นนะคะ ....ล้อเล่นค่ะ
11 พฤษภาคม 2551 12:13 น. - comment id 848580
ขอขอบคุณ คุณแก้วกลางไพรมากค่ะ ที่เป็นกำลังใจให้
11 พฤษภาคม 2551 12:21 น. - comment id 848585
เพราะมาก ตรงประเด็น ไม่หลงประเด็นเลย อ่านแล้ว รู้ถึงความรู้สึกของคนคอย ปกติไม่ค่อยรู้เพราะไม่เคยคอยใคร มีแต่คนที่รอคอยทีนี้ได้รู้ว่ามันเศร้านะ ........
11 พฤษภาคม 2551 12:22 น. - comment id 848586
ขอบคุณน้องนิจมากค่ะที่กล่าวมาน่าจะจริง (ล้อเล่นนะคะ) ยกนิ้วให้เลยน้องเราเก่งมากเลยได้ขึ้นหน้าหนึ่ง เยี่ยมจังเลย จุ๋นเขาเปิดn note book เจอผลงานน้าไหมแก้ว (เขาไม่กล้าเรียกคุณน้านิจเพราะเกรงใจที่ยังไม่ได้ขออนุญาตเรียก คือเขาเป็นคนเรียบร้อยมาก แต่ไม่ใช่ตุ๊ดนะ สุภาพบุรุษเกินแหละ) จุ๋นปลื้มน้าไหมตะโกนอวดพ่อ แม่ดังลั่นบ้านเลยค่ะ เยี่ยมจริงๆ น้องเรา
11 พฤษภาคม 2551 13:20 น. - comment id 848610
อืม...ไพเราะ..กินใจค่ะ...หนูนางฟ้าอ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของคนคอยมากขึ้นค่ะ...เพราะมักจะบอกให้เค้าคอยๆๆๆๆๆๆจนโดนต่อว่าทุกๆวันเยย..
11 พฤษภาคม 2551 13:27 น. - comment id 848612
อยู่บนดอยคอยรออย่างคิดหวัง จวบกระทั่งจันทรามาสาดฉาย ความหวังลิบหรีพร้อมลับคลาย บทสุดท้ายกลายเป็นเกยเธอไม่มา
11 พฤษภาคม 2551 14:01 น. - comment id 848625
น้องสลักพิณคะขอร้องนะคะได้โปรดเห็นใจคนคอยด้วยอย่าทำร้ายใจเขาเลยค่ะ นะคะขอร้อง
11 พฤษภาคม 2551 14:05 น. - comment id 848628
หวัดดีค่ะคุณไหมไทย ถึงอย่างไรก็จะขอรอจนกว่า ยอดชีวามาเยือนเหมือนห่วงหา รอวันหนึ่งซึ่งหวังให้เธอมา ถึรู้ว่าไม่มีหวังก็ยังรอ ขอบคุณมากนะคะที่เป็นกำลังใจให้ค่ะ
11 พฤษภาคม 2551 16:44 น. - comment id 848696
อย่าสะอื้นไปเลยหนาอุราเจ้า พี่ยังเฝ้าห่วงใยให้ห่วงหา แม้นไม่ได้กลับไปใกล้ชีวา แต่อุรายังให้เจ้าไว้ครองขอเป็นหนุ่มสักวันนะค่ะ อิอิ
11 พฤษภาคม 2551 17:56 น. - comment id 848722
ขอบคุณคุณผู้หญิงไร้เงามากนะคะที่เป็นกำลังใจให้มีกำลังใจคอยรอ แม้ว่าหวังจะเลือนลางและริบรี่เพียงใดก็จะเฝ้าคอยคาะ
11 พฤษภาคม 2551 20:09 น. - comment id 848754
เฝ้ารอคอย....น้อยใจ...กระไรหรือ แต่เจ้าคือ....ยอดชีวี....พี่คนเดียว เชื่อใจพี่...นะ....เจ้า...รักจริงเจียว แม้เพียงเสี้ยว...นาทีใด....ไม่เคยลืม
12 พฤษภาคม 2551 15:17 น. - comment id 848990
ที่เอื้อนเอ่ยจริงไหมหนอ หรือล้อให้ใจขื่นขม ฤาลวงให้ใจสาวร้าวตรม ฝันลมแล้งแห้งหัวใจ ขอบคุณ น้องรินมากนะคะ ที่แวะเยี่ยมค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
