มองฝนหลั่งน้ำตาพารินไหล มองทางไหนพร่ามัวสลัวสิ้น ช่างฝังใจลึกล้ำย้ำอาจิณ มิยลยิลสิ่งใดมาทดแทน อยากทำงานอาบเหงื่อเพื่อให้ล้า ให้ใบหน้าที่แอบอยู่แนบแน่น หลุดจากบ่วงห่วงหามาดูแคลน อยากขูดแผ่นความช้ำจากซอกใจ แปลกหนอใจไม่อาจจะคาดหวัง ยิ่งความหลังลืมเลือนเหมือนเตือนใหม่ ยิ่งขุดออกปอกทิ้งยิ่งเข้าใน เหมือนดังใจคอยแย้งแกล้งให้ตรม ยืนตากฝนทนหนาวให้ใจนิ่ง มองทุกสิ่งผ่านมาเหมือนยาขม ที่คอยย้ำซ้ำเตือนทุกข์ระทม ให้ฝนลมพัดใจฉันไปที ตามน ๘ พฤษภาคม ๒๕๕๑
8 พฤษภาคม 2551 03:04 น. - comment id 847433
อิอิขอมาจองที่ 1นะคะ แหมนึกว่าเราตื่นเช้า แล้วนะยังมีคนตื่นก่อนอีกแหนะ ขอใช้ใจเช็ดหน้า มาซับตานำหลั่งริน กอดรัดใจโบยบิน ประโลมขวัญทุกเวลา เจ้าเหนื่อยมามากนัก พักที่ตักพี่เถิดหนา จูบรับซับน้ำตา รินหลั่งมาท่วมท้นใจ โอ๊ะ โอ๋ ดื่มกาแฟ นะคะคนดี %
8 พฤษภาคม 2551 04:40 น. - comment id 847443
โอ๋ อย่าตากฝนนานๆนะคะเดี๋ยวเป็นหวัด ไม่สบาย รอยอดีตบางครั้งก็ยากจะลืมค่ะ
8 พฤษภาคม 2551 06:39 น. - comment id 847480
สวัสดีค่า ไม่ยักกะรู้ว่าฝนล้างใจได้ อิอิ จะได้เอามาล้างมั่ง อดีต คือ จิ๊กกุ่ง อย่าคิดอะไรมากเลย ผ่านแล้ว ผ่านเลย
8 พฤษภาคม 2551 11:50 น. - comment id 847565
เขียนได้งาม แต่ว่าขอแนะนำหน่อยนะครับ คือว่า บรรทัดที่สองคำลงท้ายเราควรจะใช้อีกษรสูง ไว้จะทำให้กลอนไพเราะอ่อนพลิ้ว อักษรสูงมี 11 ตัว คือ ข ข.ขวด(เขาเลิกใช้แล้ว) ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห อักษรกลาง มี 9 ตัวคือ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ จะเป็นใช้อักษร เอก โท ช่วยก็ได้อนุโลม ปกตินิยมใช้เสียง จัตวา ห้ามเสียง ตรี โท สามัญและ วรรณยุกต์มี่รูป สรุปง่ายๆ คือ วรรคแรก เรียกว่า กลอนสลับ นั้นนิยมเสียงสามัญ กลอนรับ นิยม เสียงจัตวา กลอนรอง นิยมเสียงสามัญ และ กลอนสุดท้ายคือกลอนส่ง นิยมเสียงสามัญ ห้าม เสียงตายเด็ดขาด (นอกจากคนเก่งสามารถทำได้) เพราะจะหาคำมาผันรับได้จ้า ส่วนคำ เอก โท นั้นหากจนปัญญาจริงๆใช้แทนเสียงสูงได้แต่ ไม่ควรใช้จะติดตัวเอง ที่บอกไว้นะคือ วรรคแรก ใช้อักษรกลาง เสียงสามัญ วรรคสอง ใช้อักษรสูง เสียงจัตวา จะใช้ เอกโทช่วยก็ได้ เป็นบางครั้ง วรรคสามนั้นจะใช้อักษรใดก็ได้แต่ควรเป็นเสียง สามัญ ส่วนวรรคสุดคือวรรคส่งนั้นห้ามคำตาย เป็นเด็ดขาด ที่แนะมานี้ให้ใช้อักษรสูงเพราะ เป็นคำหายากจะผสมผสานในลักษณะเสียงจัตวา ได้เสมอๆ หากเป็นคำอื่นจะหลุดวงจรจ้า อีกอย่างหนึ่งที่ครูถือที่สุดคือ กลอนแปดต้องเป็น แปดคำเสมอยกเว้นคำกล้ำเพราะเสียงคำกล้ำ นั้นจะอ่านได้สองพยางค์จ๊ะ แต่อนุโลมไม่จำเป็น พยายามหลีกเลี่ยงนะจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
8 พฤษภาคม 2551 11:57 น. - comment id 847567
สวัสดีคะคุณนรศิริ นอนดึกเหมือนกันนิ ขอบคุณมากที่ตื่นมาซับน้ำตาให้เป็นคนแรก และขอบคุณสำหรับกาแฟตั้งไม่รู้กี่ถ้วย เห็นไหมนอนไม่หลับเลยเพราะกาแฟของคุณอิอิ
8 พฤษภาคม 2551 12:01 น. - comment id 847568
สวัสดีคะคุณช่ออักษราลี เหตุการณ์มันพากลอนไปนะ เพราะช่วงนี้ฝนตกบ่อย ขออนุญาตเช็ดน้ำมูกหน่อย กิ๊ก กิ๊ก
8 พฤษภาคม 2551 12:18 น. - comment id 847573
สวัสดีคะคุณกันนาเทวี แหม! ลองเอาฝนมาล้างตัวดูสักทีสิ แม้แต่ขี้ไคลยังหลุดหมดเลย อิอิ อดีตคือจิ๊กกุ่งจับมาทอดกินหมดแล้ว ไม่คิดไรหรอกค่ะ
8 พฤษภาคม 2551 12:25 น. - comment id 847575
ขอคารวะคุณครูแก้วประเสริฐ กราบขอบพระคุณมากคะที่ให้คำแนะนำ ข้าน้อยจะได้นำไปแก้ไขปรับปรุง เปลี่ยนแปลงในครั้งต่อ ๆ ไป จะจดจำทุกคำสั่งสอน และจะพยายามหัดเขียนต่อไปให้ดีกว่าเดิม ขอบคุณค่ะ
8 พฤษภาคม 2551 12:33 น. - comment id 847579
คุณตามนเพราะคะ ฝนหลั่งดั่งล้างใจคนช้ำ กระหน่ำลงมาอย่างสาสม รักเอยเคยฟูมฟักรักภิรมณ์ มาตรอมตรมดั่งฝนร้องท้องฟ้าครวญ มาแจมนิดคะ..
8 พฤษภาคม 2551 12:42 น. - comment id 847593
อดทน เข้มแข็งไว้นะคะ ไม่นานความทุกข์ ก็จะผ่านไปค่ะ สู้ สู้
8 พฤษภาคม 2551 13:35 น. - comment id 847633
คืนนี้ฝนบรรเลงบทเพลงเก่า คืนนี้เศร้าหม่นหมองในห้องสลัว คืนนี้ขาดคนไกลใจมืดมัว คืนนี้กลัวเมื่อมองฝนอยู่คนเดียว
8 พฤษภาคม 2551 13:45 น. - comment id 847643
8 พฤษภาคม 2551 13:51 น. - comment id 847648
สวัสดีคะคุณพิมญดา ฝนก็รั่วฟ้าก็ร้อง ตามนกลัวจนตัวสั่นไปแล้ว ก็ฟ้าร้อง ไม่ได้กลัวฟ้ารั่วหรอก ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
8 พฤษภาคม 2551 13:53 น. - comment id 847652
สวัสดีคะคุณปราณรวี ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจที่ให้ ตอนนี้ทั้งอดทนและทนอด เรียกว่าอึดสุด ๆ ขอบคุณคะที่แวะมาทักทาย
8 พฤษภาคม 2551 13:56 น. - comment id 847655
สวัสดีคะคุณเพียงพลิ้ว แต่งกลอนมาให้ถูกใจมาก รู้ถึงความรู้สึกได้อย่างลึกซึ้งขอบคุณคะ
8 พฤษภาคม 2551 14:13 น. - comment id 847661
สวัสดีคะคุณโคลอน ขอบคุณคะที่แวะมาทักทาย
9 พฤษภาคม 2551 06:59 น. - comment id 847761
คิดถึงคำ "ฝนล้างใจ"ของใครคนหนึ่ง ยังคิดถึง คนไกล อาลัยหา เธอดีใจ เมื่อฝล ดลหลั่งมา ล้างน้ำตา เติมสุข ดับทุกข์ทรวง เดี๋ยวนี้ "ฝนล้างใจ" ใครคนนั้น คงแปรผันเปลี่ยนไปอย่างใหญ่หลวง ยามฝนตกเธอกลับเศร้าแดดวง เพราะเธอห่วง ยอดรัก พ่อนักบิน ขอบคุณคุณตามน และบทกลอนเพราะ ๆ นะครับ
9 พฤษภาคม 2551 08:14 น. - comment id 847777
กลอนเพราะครับ..แต่เศร้าจัง..ระวังปอดบวม นะครับตากฝนนานๆ
10 พฤษภาคม 2551 19:42 น. - comment id 848380
แวะมาทักทายครับ... กลอนเพราะครับ ความหมายดี..สิ่งที่มันทำให้ใจเราทุกข์ก็ไม่ควรเก็บไว้เนอะ...ลืมๆมันไปได้ก็ดี