มนต์รักลูกทุ่ง คิดถึงดอยสูงเลียดเสียดปุยฟ้า เคยเอื้อมมือคว้าเมฆาอยู่ไหวไหว แสนคิดถึงสายลมห่มอบไอ เคยสุขใจสำราญสถานคีต์ กล้วยไม้เอยเคยชูสายสยายช่อ เม็ดหมากก่อแตกกล้าท้าแสงสี คิดถึงเอยใบหน้าตาคู่นี้ ได้แต่ลี้หลบหน้าหลีกมาไกล กาลเวลาผันเปลี่ยนเกินเวียนกลับ เกินจะนับเวลามาหลับใหล อยากจะหวนเวลาก็อาลัย จึงฝากร่ำคำนัยเตือนใจตน คิดถึงถิ่นดินแดนแผ่นฟ้าฟาก เอื้อมมืออยากไขว่คว้าก็หาหน ภาพวิมานปานเขียนไหวเวียนวน ได้แต่จนหัวใจเราเพียงเท่านั้น
5 พฤษภาคม 2551 21:47 น. - comment id 846505
แด่ น้องจุ๋นจุ่น ท้องทุ่งนาป่าเขาลำเนาไพร พริ้วกอไผ่ไหวลู่ลมชมทิวทุ่ง โสนน้อยห้อยระย้าท้าสายรุ้ง หอมกลิ่นฟุ้งจรุงใจใบพุทรา
6 พฤษภาคม 2551 00:43 น. - comment id 846579
คิดถึงทุ่งหญ้าป่าเขา ที่เรานั้นเฝ้าชิดใกล้ คิดถึงนกร้องก้องไพร คิดถึงบางใครเหลือเกิน เป็นมนต์ที่สะกดหัวใจค่ะ
6 พฤษภาคม 2551 07:14 น. - comment id 846649
บ้านป่าที่แดนดอย นับวันคอยเจ้าหวนคืน กลิ่นเอื้องยังหอมชื่น มนต์ระรื่น.....รัก...บ้านดอย.......
6 พฤษภาคม 2551 13:53 น. - comment id 846760
แต่งเพราะนะเนี่ย ว่างๆสอนบ้างนะคะ ยังไม่มีใครสอนเลย แต่งให้ใครเหรอคะ คิดถึงใครเหรอคะ ถ้าเป็นเราคงดีนะคะ