ดอกลั่นทมปลิดขั้วโรยโปรยกลีบแก้ว เหมือนสิ้นแล้วเรื่องเมื่อคราวหลัง ต้องเจ็บช้ำเพราะรักที่พ่ายพัง หวนคิดถึงความหลังนั่งระทม ลานลั่นทมก่อนมีเราเคล้าเคียงใกล้ อิงแอบกายแนบชิดสนิทสม มาวันนี้เธอหายไปใจโศกตรม วิมานล่มสุดระทมตรมทรวงใน หยาดน้ำค้างดุจน้ำตาคราทุกข์เศร้า คอยคร่ำครวญว่าเขจากไปไหน ลั่นทมเอ๋ยจะรู้ไหมข้าเสียใจ เจ้ารู้ไหมแทบวายปราณใจขาดรอน ลั่นทมเอ๋ยจะรู้ไหมว่าใครเหงา ทุกค่ำเช้าภาพรักเราตามหลอกหลอน ต้องทนเหงาเดียวดายใจอาวรณ์ ภาพรักเราทุกฉากตอนมิเลือนลา ลานลั่นทมเงียบเหงาไร้เงารัก นานยิ่งนักคนเหงาเฝ้าแลหา เขาจากไปกับคนใหม่ไม่ย้อนมา อนิจจาซากรักเราเขาลืมเลือน
25 เมษายน 2551 09:33 น. - comment id 842804
ความรู้สึกอาจจะนิรันดร์ แต่ความสัมพันธ์ที่สมมุติไม่เคยนิรันดร์ มาสมมุติและจากลาไปเสมอเสมอ ไม่คราใดก็คราหนึ่ง มีเพียงความสัมพันธ์ทางสายโลหิตเท่านั้น ที่นิรนดร์แท้ แวะมาสวัสดีครับ
26 เมษายน 2551 13:15 น. - comment id 843191
ลานลั่นทมไม่ระทมเหมือนลานนั้น เพราะลานฉันเปลี่ยนชื่อใหม่ให้สดสวย เรียกลีลาวดีที่เรืองรุ้งจรุงจรวย เรียกใหม่ด้วยคงไม่จะ ระทมแล้ว. ผ่านมาทักายครับ