ฝากลม
เฮาชาวดอย
หวลหาพาใจไหวระลึก
นิ่งนึกคำนึงคำก็ล้ำค่า
ด้วยรักหนักจิตคิดระอา
สานตาทอดไปให้อาย
ลมพัดหมอกทอดทาทาบ
ชโลมอาบอบผมลมสยาย
ตาใจให้รักจะทักทาย
สานสายตาสยพบพาน
ฝากรักลมเลื่อนเตือนจิต
ขออุทิศความรักสมัครสมาน
เจ้าเป็นแก้วระฆังกังสดาล
ขอเป็นคานชูระฆังให้ดังไกล
ยามล้ามานักพักเถิด
ฟ้ากว้างบรรเจิดเปิดใส
อาทิตย์แสงทองยองใย
สองใจลู่ลมชมนภา
หนาวเหน็บเจ็บหนาวมาคราวเนิ่น
ย่ำเดินลิ่มหนามตามป่า
หากท้อเพื่อพักสักครา
ให้ซบหน้าคราเมียงมอง
แก้วเอยว่าแก้วเพชร
เกลือทุกเม็ดจะเค็มยิ่งสิ่งทั้งผอง
ทอไอฟ้าทิพย์ฟ้ามาดิ้นทอง
ซับน้ำนองสองตาคราเจ้าตรม