มดหลงทางหิวกระหายใกล้วายชีพ หมดแรงถีบเท้าขาข้างหน้า หวังบ่อน้ำอาหารต่อเวลา ร่มพักรักษาเยี่ยวยาให้มีแรง มองไกลไกลริบริบเห็นก้อนขาว เกร็ดแพรวพราววาววับสะท้อนแสง ดีใจจังดังฝันให้มีแรง ให้ต่อแรงแข็งขันก้าวต่อไป หิวกระหายคราวนี้คงได้สม สุขอารมณ์ได้อิ่มหายกระหาย กัดเต็มแรงรสแปลกมันเปลี่ยนไป มันไม่ใช่น้ำตาลที่เคยกิน นี่คือเกลือเบือใจให้เจ็บปวด เอามาอวดล่อลองหมดสูญสิ้น มดตัวนี้คงตายวายชีวิน เพราะกินเกลือใช่น้ำตาลที่ต้องการ เหมือนกับรักที่ผ่านแสนเจ็บปวด ใจร้าวรวดปวดใจกับคำหวาน หลงชื่นชมขมทีหลังเหมือนทรมาน โดนประหารใจเจ็บเก็บให้จำ คงไม่รอดจอดใจเจ็บเก็บเลิกฝัน อยู่วันวันกันฉันกับความช้ำ เหมือนกับมดอดมาโดนเกลือทำ ตรอมตรมช้ำด้วยคำคนหลอกลวง
ภันเต 21 เม.ย. 2551 21:51 น. - ID 114422 
1425
1
0
21 เมษายน 2551 23:50 น. - comment id 841515
กัดเกลือก้อน กินกัน กายวายดับ มาลิบลับ โรยแรง แสวงหา ใฝ่ฝันหวาน ชื่นชม ชิดอุรา กลับกลายว่า คือเค็ม เป็นก้อนเกลือ สวัสดีครับคุณ ภันเต
22 เมษายน 2551 03:33 น. - comment id 841555
สวัสดีครับ..... ยามจนทนเก็บก้น ยาซอง สูบแต่ยาใบตอง ห่อนสู้ ยามมีสูบกรุงทอง ตราไก่ ลืมนา เป็นดั่งนี้จึ่งรู้ มนุษย์นี้ลืมตน แวะมาแจมด้วยครับ.....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
