ที่ยี่สิบเมษาใกล้มาถึง คะนึงถึงคนคนหนึ่งซึ่งหนหลัง ฉันเคยได้ใกล้ชิดจิตจ่อยัง หวังเธอนั้นเป็นเพื่อนไม่เลือนลา คราปิดภาคจากกันในวันนั้น เธอและฉันยังได้ไปสู่หา ฉันส่งเธอถึงบ้านไม่ห่างตา ขากลับมาพาฝันใจรัญจวน แม้เธอฉันพลันพึ่งจะรู้จัก แต่ใจรักฉันมั่นไม่ผันผวน รักเธอมากนานมาหาเรรวน ยังคร่ำครวญอยากรู้จักด้วยภักดี และแล้วเราก็เป็นดังเช่นมิตร ได้สนิทชิดใกล้ไม่หน่ายหนี ฉันผูกจิตผูกใจและไมตรี มอบฤดีเธอมั่นแต่นั้นมา แต่หนทางความรักมักไม่ตรง พอเราหลงห่างกันชั่วพรรษา ห่างเกินจะกระซิบจนลิบตา แปลกจริงหนาว่าใยจึงกลายกลับ เรามาพบสบกันในวันนี้ แววไมตรีก่อนเคยมาเลยลับ ให้ฉงนจนใจใยจึงสับ ไม่อยากรับรู้เห็นเช่นนี้เลย ฉันหรือเธอกันนี่ผู้ที่ผิด เธอช่วยคิดดูซ้ำใครทำเฉย ฉันไม่อยากโทษใครที่ไหนเลย นอกจากเอ่ยว่าใจฉันนั้นไม่ดี หลงรักเธอเข้าแล้วจึงช้ำจิต นั่ง-นอน-คิด จิตครองหมองราศี อยากจะได้ดวงใจและไมตรี คืนชีวีมาใหม่ได้ไหมเอย
อรรธนิศา 24 เม.ย. 2564 22:14 น. - ID 114283 
1105
0
0
24 พฤศจิกายน 2552 14:23 น. - comment id 1067645
หน้าส่วนตัว
จดหมายน้อยใบนี้ที่พี่อ่าน
คงไม่หวานเหมือนครั้งเก่าเศร้านักหนา
เป็นจดหมายใบสุดท้ายได้ส่งมา
ขอพี่อย่าเข้าใจผิดคิดหวาดกลัว
น้องยังรักพี่อยู่รู้ไว้เถิด
แต่โลกเกิดสับสนจนเวียนหัว
ใช่ว่าน้องมีจิตคิดเมามัว
ใช่ว่าชั่วมีสองใจนี้ไม่เคย
ด้วยเขามาสู่ขอกับพ่อแม่
ใช่พูดแก้เบือนความผิดจิตเฉลย
แต่บุญคุณพ่อแม่มากยากเอื้อนเอ่ย
น้องก็เลยจำต้องครองคู่กัน
ขอพี่อย่าขึ้งเครียดหรือเหยียดหยาม
ใช่เลวทรามอย่างที่พี่เย้ยหยัน
พูดไม่ออกบอกไม่ได้อยู่ไปวัน
ขอพี่นั้นเข้าใจด้วยช่วยเมตตา
ขอให้พี่ลืมความหลังครั้งก่อนเก่า
อย่านั่งเศร้าดวงจิตคิดครวญหา
ขอจงคิดน้องนี้พรากจากโลกมา
จงคิดว่าน้องตายไปใช่หลอกลวง
จดหมายน้อยใบนี้ที่พี่อ่าน
คงสมานความเข้าใจครั้งใหญ่หลวง
มิใช่น้องมีจิตคิดหลอกลวง
ทุกถ้อยถ่วงเขียนมาน้ำตาริน.
***ฝากให้อ่านเล่นๆจ้า....*****
เธอคนนั้นอาจมีความจำเป็นอะไรบางอย่างจึงต้องห่างไกลคุณ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
