ที่สุดของใจ

เฮาชาวดอย

สถานสรวงสายหมอกพริ้ว        พรายพรรณ
หมอกไล้มวลแมกมรรฑ์           แมกไม้
เริงร่อนนางสวรรค์                   มาร่วง
ปานหมอกจะหยอกไล้              ลูบปก้ม เรื่อนวล
ลมรวนราวพัดแพร้ว                พรมปรางค์
โสรจระหงร่างสุรางค์                นุชเนื้อ
สายหยุดยังหยุดจาง                 จากกลิ่น    หอมสาย
หยุดรักพอหยุดเกื้อ                 ห่อนได้  ตัดหวง
บึงหวงปลาหว่างเร้า                 ฤาไฉน
จิตตรึงต่อทรามวัย                   หว่างนั้น
สัตว์โลกขาดอากาศไป             ปรักวอดวายแฮ
ผืนฟ้าโอบเมฆชั้น                    เชิดเร้าฤามลาย				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน