ยิ่งใกล้ แต่กลับไกล สุดหล้าฟ้า ยิ่งชิดตา แต่กลับแล ชะแง้เง้อ ยิ่งแนบชิด แต่กลับห่าง ยากพบเจอ ยิ่งใกล้เธอ กลับไกลพ้น จนลางเลือน เหมือนมีหวัง แต่สิ้นหวัง ที่วาดไว้ เหมือนคว้าได้ แต่ไม่ได้ คล้ายหลุดเลื่อน เหมือนจะกอด แต่กอดลม ล้มสะเทือน เหมือนยิ้มเยื้อน แต่เปื้อนแห้ง ไร้แรงยืน ความวาดหวัง คล้ายรอพัง อยู่ข้างหน้า ความโศกา คล้ายรอเย้ย ยอกหยิบยื่น ความระทม คล้ายถาโถม รอเอาคืน ความขมขื่น คล้ายคอยซ้ำ ให้จมดิน ได้แต่แล ชะแง้คอ สายตาเศร้า ได้แต่ทน ฝืนเป่า ปัดโศกสิ้น ได้แต่ห่วง ส่งใจ เจ้ายุพิน ได้แต่จินต์ ให้เธอสู่ สุขสมปอง
กิ่งโศก 4 เม.ย. 2551 23:49 น. - ID 114033 
1166
1
0
5 เมษายน 2551 08:18 น. - comment id 836949
แบบนี้โศกของจริงเลยคะอ่านแล้วเศร้าจัง แวะมาอ่านงานดีคะ
5 เมษายน 2551 11:26 น. - comment id 836979
เหมือนใกล้ แต่ไกลลิบเลยนะคะ
5 เมษายน 2551 11:40 น. - comment id 836985
อยู่ใกล้ก็เหมือนไกล สุดปลายฟ้า ถวิลหาก็แค่คิด มิชิดชม
5 เมษายน 2551 13:17 น. - comment id 837006
เข้าใจเปรียบนะคะ ใกล้ตัวแต่หัวใจนะ ไกลสุดหล้าสุดเอื้อม มือคว้ามาหมายปอง
5 เมษายน 2551 23:21 น. - comment id 837127
เพราะครับ..เพราะมากๆ
7 เมษายน 2551 14:57 น. - comment id 837386
7 เมษายน 2551 15:01 น. - comment id 837388
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
