เหว่ว้า

นรศิริ

ยลลำแสงสีทองส่องสิงขร
หมู่ภมรว่อนบินถิ่นสุขสันต์
เหล่าวิหคเคลียคลอออเซาะกัน
ตัวเรานั้นไร้คู่อยู่เอกา
เหงาสุดเหงาเหว่ว้าพาหวั่นไหว
ไกลสุดไกลอยากมีใครคอยห่วงหา
เพียงส่งความคิดถึงอาวรณ์มา
ยื้อชีวายังชีวินคนถิ่นไกล				
comments powered by Disqus
  • **

    31 มีนาคม 2551 23:11 น. - comment id 836002

    เขียนเยอะไป ระเบียบบ้านกลอนให้ลงวันละไม่เกิน ๕ เรื่องเท่านั้น
  • ไหมแก้วสีฟ้าคราม

    31 มีนาคม 2551 23:30 น. - comment id 836008

    แด่  คุณนรศิริ
           เขียนกลอนดีค่ะ   สงสัยกำลังตกอยู่ในห้วงรักมั๊งคะ
  • อินสวน

    1 เมษายน 2551 00:18 น. - comment id 836025

    คุณนรศิริครับ....หลายบทกลอนที่อ่านแล้วประทับใจ..แต่ค่อยๆทะยอยลงวันละ 2-3 ผลงานจะดีมากครับ...บ้านกลอนคงอยากเห็น
    สีสันที่หลากหลายมากกว่าเห็นสีใดสีหนึ่ง
    อาจทำให้สดุดความรู้สึกเชิงลบไป..นะครับ
  • หนุ่มน้อย

    1 เมษายน 2551 08:34 น. - comment id 836042

    รู้กฎเกณฑ์ของบ้านกลอนใช่สอนสั่ง
    ที่เขาตั้งกำหนดจดจำไว้
    วันละเกินห้ากระทู้ดูมากไป
    ค่อยค่อยไขอย่าเปะปละจะดีงาม
    
    36.gif36.gif36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน