๏ เสียงครวญใครใส่ไว้.............แว่วยิน เสียงห่มไห้ถวิล........................เทวษว้าง เสียงลมผ่านพี่ผิน.....................พักตร์เพ่ง....พิศเนอ เสียงไป่ปลอบผู้ร้าง..................ผ่อนร้าวฤทัย ๚ ๏ ครรไลคำรบนี้......................เนิ่นนาน นับหนึ่งชั่วโมงขาน..................หม่นไข้ คิดถึงซึ่งสถาน.........................สถิตสู่......สองนอ เสมอหนึ่งกัลป์แล้วไร้..............ร่างน้องประคองสม ๚ ๏ ประโคมสารผ่านแผ่นฟ้า....ฝากดิน เสียงห่มไห้ถวิล......................เทวษนั้น เสียงแว่วแผ่วเพื่อยิน..............ยังโสต.....น้องนา เรียมฝากลมร้อนดั้น...............ดิ่งฉะอ้อนวอนฟัง ๚ ๏ ว่ายังคอยอยู่เคล้า-.............คลอประคอง คะนึงแอบแนบสนอง.............สนิทเนื้อ คราร้างห่างนางหมอง...........มานหม่น....ไหม้อา ในอกเรียมร้าวเยื้อ................หยุดไห้ฤๅหาย ๚ะ๛ วฤก : ๒๕ มีนาคม ๒๕๕๑
25 มีนาคม 2551 22:41 น. - comment id 834799
ความคิดถึงนี่ทรมานเนาะ
25 มีนาคม 2551 22:46 น. - comment id 834804
อืม...หนอ ทำไมใจตรงกัน คิดถึงลมพัดหวนเหมือนกัน...เฮ้อ...การรอคอยอย่างไร้จุดหมายทรมานอย่างนี้เองหนอ... โคลงเพราะ..ความหมายดีค่ะ อ่านแล้วหัวใจร้องไห้เลยค่ะ
25 มีนาคม 2551 22:51 น. - comment id 834810
เยี่ยมมากค่ะ
26 มีนาคม 2551 10:36 น. - comment id 834891
มาฝากคำสะอื้นค่ะ
26 มีนาคม 2551 14:12 น. - comment id 834971
เพียงเดียวดายโหยให้.....หม่นหมอง ในเนตรเพียงน้ำนอง...รำให้ หนึ่งคนที่หมายปอง....จากแล้ว ยิ่งอยู่อย่างรักไร้...ก่นเศร้า ซึมเซา
27 มีนาคม 2551 10:09 น. - comment id 835146
27 มีนาคม 2551 15:49 น. - comment id 835184
ทรมาน จะร้องไห้ นึกถึงเราคิดถึงใครสักคน เห่อ.. ไม่หวนกลับแล้ว
30 มีนาคม 2551 08:49 น. - comment id 835630
ประโคมสารผ่านฟ้า ฝากดิน ทั้งเทวษแลถวิล ส่งเฝ้า เสียงแว่วแผ่วโหยยิน ใจเยียบ หวานรักกระอักเศร้า โศกว้างทรวงกระสัน สวัสดีครับ คุณวฤก อ่านโคลงของคุณทีไร ไม่เคยผิดหวัง โคลงนี้ผมชอบภาพ - พจน์มาก (ขออภัยด้วยนะครับ ที่เอาโคลงคุณมาแปลงต่อ...ในฐานะผู้ชื่นชม เพราะมันไม่เพราะ ทำโคลงคุณหมอง แต่อยากบอกว่าชอบจริง ๆครับ )
4 เมษายน 2551 14:44 น. - comment id 836762
หวา หวา พูดจากำกวม ผมหมายถึงของผนนะครับที่ไม่ไพเราะ ต้องรีบแก้ไขก่อนเข้าใจผิดน่ะครับ