ก่อนนอนนั่งนึกถึงหน้าน้อง จดจ้องจันทราเจ้าจันทร์ฉาย เพ้อพร่ำพร่ำเพ้อเพราะห่างกาย ต้องเดียวดายเป็นดอกดินบนถิ่นใจ ชะเง้อชำเลืองมองจ้องต้องทนปวด เจ้าจำอวดเรือนร่างกลางฟ้าใส เห็นหน้าน้องบนจันทราน่าเศร้าใจ เพ้อร่ำไปใจร่ำร้องต้องแสงจันทร์ ขีดเขียนคำว่าคิดถึงบนปลายฟ้า ภาวนาคำว่ารักบนปลายฝัน ตราตรึงคำว่าห่วงทุกคืนวัน ร่ำรำพันคำว่า คิดถึง ทุกวันคืน ห้องหัวใจสี่ห้องยังร้องเรียก ยังปอนเปียกด้วยน้ำตา ร่ำสะอื้น ยังคิดถึงคนไกลตา..ยามค่ำคืน ต้องกล้ำกลืนฝืนข่มใจให้จำทน
24 มีนาคม 2551 19:10 น. - comment id 834500
ห้องหัวใจสี่ห้องเฝ้าร้องหา ดวงยี่หวาคนดีที่คิดถึง แม้นห่างไกลใจเหงาเฝ้าคำนึง แสนคิดถึงคนจากมาน้ำตาคลอ เพราะความรักมีอนาภาพแห่งหัวใจ ส่งผ่านฟ้าไกลเสมอ ขอให้คุณมีความสุข สมหวังในความรักนะค่ะ
25 มีนาคม 2551 13:08 น. - comment id 834634
คิดถึงจนฝันถึง เป็นอาการที่เป็นบ่อยค่ะน้องชาย สบายดีนะคะ
26 มีนาคม 2551 10:56 น. - comment id 834893
ความคิดถึง และการห่างไกลกัน ทำให้ความรักมีค่ามากมาย ทำให้ความรู้สึกถึงตนเองได้อย่างลึกซึ้ง...
27 มีนาคม 2551 09:10 น. - comment id 835129
ทุกคนที่เขียนกลอนก็เขียนออกจากใจที่เป็นจริง
27 มีนาคม 2551 09:23 น. - comment id 835131