ท้องฟ้า ดารา น้ำตา อนาคต

นักเขียนเกรียนสามด้าน

ยามที่มีดวงดาวสกาวฟ้า
เงยหน้ามองท้องนภาสว่างใส
เมื่อตัวฉันคิดถึงเธอครั้งใด
... มีเพียงแสงในหัวใจริบหรี่ลง
เคยมีครั้งที่เราสองมองดูฟ้า
ดวงจันทราคล้ายจะยิ้มให้ดาวหงส์
กระต่ายที่อยู่บนฟ้าทำหน้างง
... เพราะวันนี้ฉันนั่งปลง "น้ำตานอง"
เคยเชื่อว่า "คู่แล้วไม่แคล้วกัน"
เวลาจะไม่แปรผันรักเราสอง
หัวใจเธอนั้นเลอค่ากว่าใครครอง
... ฉันขอจองเก็บไว้นานเท่านาน
เคยเชื่อว่า "มีด้ายแดงมัดเราอยู่"
ให้เป็นคู่กันไปให้สืบสาน
พร่ำบอกรักเป็นร้อยพันจากวันวาน
... จนพ้นผ่านมาถึงวันแปรผันไป
อัน"คู่แล้วไม่แคล้วกัน"นั้นมีจริง
เพราะบางสิ่งทำให้ฉันต้องหวั่นไหว
พร่ำรำพัน"เธอเปลี่ยนแปลงแกล้งมีใจ"
... ทุกสิ่งไซร้เป็นคำลวงหน่วงอารมณ์
ด้ายแดงที่เคยเชื่อว่าผูกมัดอยู่
เพิ่งจะรู้เป็นเพียงเรื่องแสนขื่นขม
เพราะสองเราที่คู่กันนั้นเพียง "ปม"
... มัดให้ฉันนั้นจมกับวันวาน
ในวันนี้ฉันเงยหน้าน้ำตาไหล
อาบท่วมใจที่จำเป็นต้องกล้าหาญ
เพราะชีวิตต้องเดินต่อแม้ทรมาน
... ก็จะผ่านพ้นไป ... ด้วยใจดวงเดิม   ^ ^   
                                   
            
กลอนแรกครับ : )