เขียนลำนำ คร่ำครวญ รัญจวนพจน์ เจ็บรันทด หมองไหม้ ใจอับเฉา ลำธารรัก ที่ถักทอ ก่อนานเนา ต้องซบเซา เศร้าช้ำ ระกำใจ อานุภาพ ของความรัก ที่ปักแน่น จะนานแสน เนิ่นนาน กาลไฉน จะลบเลือน เปลี่ยนผัน กันอย่างไร ก็เมื่อใจ เป็นทาสรัก ยากจักลืม ฤาฟ้าแสร้ง แกล้งให้ ได้พานพบ แล้วให้จบ ด้วยรอยช้ำ ที่ด่ำดื่ม แต่ละเส้น ของทางฝัน อันอืมครึม ให้เศร้าซึม เจ็บแสบ แทบจาบัลย์ ปลอบตัวเอง ต่อไป แม้ใจท้อ ชีวิตหนอ มีล้มลุก มีสุขสันต์ ถึงวันนี้ ต้องร้องไห้ ใจรำพัน หวังสักวัน ได้สุขบ้าง บนทางไกล..
เดียวดาย..ที่ปลายฟ้า 6 มี.ค. 2551 13:30 น. - ID 113255 
945
3
0
6 มีนาคม 2551 14:53 น. - comment id 829641
จะมีใครเดียวดายได้ทุกวัน โลกโหดร้ายถึงเพียงนั้น ก็หาใช่ เศร้าให้ทุกข์สุขให้ชื่น ยืนต่อไป จะเดียวดายถึงเมื่อไหร่ ..ให้มันรู้
6 มีนาคม 2551 18:08 น. - comment id 829696
งดงามมากค่ะ เศร้า ซึ้ง
7 มีนาคม 2551 02:09 น. - comment id 829776
สวยงามมากค่ะ กลอนเศร้ามากๆเลยค่ะ แค่อ่าน....ก็รู้สึกได้แล้ว อย่าเศร้านานน่ะค่ะ ต้องยิ้มและมีความสุขกับวันเวลาที่ดีที่เคยได้อยู่ร่วมกันค่ะ ต้องขอบคุณด้วย ขอบคุณ....ที่อย่างน้อยเราก็ได้เจอเค้า และ เค้าก็เป็นส่วนหนึ่งในความทรงจำที่ทำให้เราไม่ลืมเลือน ขอบคุณค่ะ....คนบนฟ้าที่รัก
7 มีนาคม 2551 09:40 น. - comment id 829841
สุดปลาบขอบฟ้าแสนว่างเปล่า ไร้แม้เงาตะวันเคยฉาดแสง ฉังคงนั่งเดียวดายไร้เรี่ยวแรง ใจเคยแกร่งอ่อนล้าตามแรงกาย
7 มีนาคม 2551 14:01 น. - comment id 829944
ใช่เดียวดาย กายขื่นขม ลมทะเล เพียงว้าเหว่ บางเวลา อย่าฉงน อาจบางครั้ง ที่หมองไหม้ ใจวกวน หมื่นเล่กล ในมนุษย์ สุดรำพัน.. ...ขอบคุณนะครับ..
7 มีนาคม 2551 14:04 น. - comment id 829947
อักษราลี ศรีช่อ ละอออุ่น เกื้อการุณ กรุ่นดวงจิต พิสมัย ฝากลิขิต คำถ้อย ร้อยจากใจ บอกทรามวัย ว่าซาบซึ้ง ตรึงดวงแด... ...ขอบคุณนะครับ..
7 มีนาคม 2551 14:08 น. - comment id 829950
ขอรับ p.g. ขอบคุณนะครับ.. ...แม้หนาวเหน็บยังเก็บจำดื่มด่ำจินต์ ...ให้ถวิลสิ่งดีงามตามเสนอ ...ถึงฝั่งฝันวันนี้ไม่มีเธอ ...ยังคงเพ้อกับวันผ่านสะท้านใจ....
7 มีนาคม 2551 14:17 น. - comment id 829964
สุดปลายฟ้า ที่แสนไกล ใช่สุดฝัน ตราบตะวัน ยังคงเยือน ไม่เปลี่ยนผัน แม้หมดแรง เคยแกร่งกล้า อย่ารำพัน รอสักวัน ฟ้าสีทอง ของไหมไทย.. ....ขอบคุณนะครับ..
8 มีนาคม 2551 07:54 น. - comment id 830263
ฮือ..ฮือ....น้ำตาไหล รินอาบสองแก้มนาง เจ็บปวดร้าว ระทมทุกข์เพราะพิษรัก ไฉนเลยมาหาญหัก รักหมองไหม้ ขอเข็ดจำ ไปตราบชั่วชีวาวาย ไม่ขอรัก กลัวหน่ายสลายลา......
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
