น้ำตาร่วง ลงรด หยดลงพื้น ผืนดินชื่น ชื้นฉ่ำชุ่ม พุ่มภูผา เสียงสะอื้น ครวญคร่ำ ร่ำนิทรา ผืนฟากฟ้า กร่างก้อง ร้องระงม อยากโทษฟ้า ด่าดาว เจ้าช่างร้าย คงสาใจ สาบส่งให้ ข้าขื่นขม ยันย้ำยอก ชอกช้ำ ชีวาตรม จมขื่นขม อมความเศร้า เคล้าน้ำตา
6 มีนาคม 2551 08:09 น. - comment id 829568
อย่าร้องไห้นะคะ เดี๋ยวไม่สวย
7 มีนาคม 2551 03:01 น. - comment id 829785
ขอโทษดาวโทษเดือนเกลือนบนฟ้า จันดารายิ้มเยาะเหมาะใจหมาย เห็นคนช้ำระกำทรวงดวงใจคลาย เปรียมปรี่ร่ายแสงเดือน เกลือนนภา ข้าขอด่า ขอว่า ท้องฟ้าสวย แต่งแต้มด้วยสีครามช่างน่าขัน จะปิดแสงเล้นสีเพื่ออะไรกัน เมื่อดวงใจยังแจ่มฝันทุกค่ำคืน แด่ท้องฟ้า....ถึงจะมืดครึ้มเพียงใด หัวใจก็ยังแจ่มภาพได้ชัดเจน ปกปิดไปก็เท่านั้น แด่คนบนฟ้า.....คิดถึงมากนะค่ะ รู้บ้างมั้ย?
13 มีนาคม 2551 14:42 น. - comment id 831653
บทกวีสุดขอบฟ้า