เดียวดายเศร้าท่ามเงาโศกวิโยคร่าย ในคืนพรายดาวพร่างอ้างว้างหน ภวังค์หนึ่งตรึงย้ำระกำทน ร้าวใจจนเจียนดับลับแรงใจ ประกายฝันในวันพรุ่งมิรุ่งแจ้ง โศกกรรแสงโหมกาลสะท้านไหว หมองหม่นม่านน้ำตาอาบอาลัย ห้วงหทัยห่มร้าวหนาวภวังค์ ดังโลกปลงลงร้างบนทางทุกข์ ไร้รอยสุขมอบฝากในฟากฝั่ง เศร้าเดียวดายในวิถีอันจีรัง โศกประดังใจล้ามิลาเลือน แลมิพ้นกรอมระกำอันซ้ำซาก พบเพื่อพรากจากรอยอันคล้อยเคลื่อน จึงใจแฝงโศกเหงาเป็นเจ้าเรือน ตราตรึงเตือนห้วงกาลที่ผ่านใจ รอยอาลัยอาดูรหรือสูญลับ รอยคนึงตรึงซับแต่โศกไหว จักซ่อนรอยน้ำตารอยอาลัย สู่ห้วงหนแห่งใด...... เล่าชีวิต .... ? ------------------- ลานเทวา แด่ ......
ลานเทวา 5 มี.ค. 2551 00:45 น. - ID 113214 
3363
1
0
5 มีนาคม 2551 06:43 น. - comment id 829310
ยอดเยี่ยมครับ
5 มีนาคม 2551 08:40 น. - comment id 829329
(T_T)
5 มีนาคม 2551 09:39 น. - comment id 829351
คิดได้อย่างไรกันเนี่ยะ นับถือ ๆ
5 มีนาคม 2551 09:48 น. - comment id 829353
คุณลานเทวา ย่าเงาเป็นอะไรไปคะ??? ตกใจค่ะที่ตามลิ้งค์ ไปอ่าน
5 มีนาคม 2551 20:25 น. - comment id 829489
คุณย่าเงาเป็นอะไรหรือเปล่าคะ....
5 มีนาคม 2551 22:52 น. - comment id 829534
สวัสดีค่ะ ทุกอย่างมีเกิดก็ต้องมีดับขอให้มีพลังยิ้มสู้ สู้ต่อไปนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
