เจ็บแล้วไม่จำไม่เคยจำ ให้เขาทำอยู่อย่างนี้ เจ็บซ้ำเดิมๆทุกวัน แล้วก็ทนอยู่อย่างนั้น เธอเข้าใจบ้างไหม ว่าเขาไม่รักกัน รักไปก็เท่านั้น มีเราคนเดียวที่เสียใจ เหนื่อยแล้ว พอแล้วพอ ไม่อยากให้เขาเข้ามา เสียทุกอย่าง เสียเวลา ทั้งน้ำตา ให้จบที เมื่อตอนเขาไป คิดไว้จะเลิกรา แต่พอเขามา ทำไมต้องหวั่นไหว ทนฝืนที่จะรักเขาไปก็เท่านั้น มันยิ่งทำให้ทรมานทั้งเสียใจ