ยืนใจล้ากลางกลิ่นเหล้าเคล้าบุหรี่ หนูจะกลับทันทีถ้าตีสอง เกลียดสายตาสาวกเหล้าเขาหมิ่นมอง จะกลับห้องเช่าน้อยน้อยปล่อยน้ำตา บ่ายพรุ่งนี้รีบสอบรีบไปเสิร์ฟ ตาเคลิ้มเคลิบยังฝืนสู้อยู่แม่จ๋า เปิดอ่านชีตพ่อขุนรามท่องตำรา จนตีห้าฟ้าสว่างส่องทางใจ รูปพ่อแม่คือเครื่องรางของขลังลูก วันไหนถูกเขาดุด่าน้ำตาไหล หนูปล่อยเสียงเพลงร้อนแรงและแสงไฟ กลบเสียงถอนหายใจให้บางเบา อยู่กลางดงเสือสิงห์กระทิงร้อน ไม่เคยร่อนโยกขยับไปกับเขา ในเธคมืดแต่หัวใจหนูไม่เมา คิดถึงแต่แดดเช้าที่เหย้าตน น้อยใจพวกลูกคนรวยที่สวยหล่อ เมาแล้วหนอเขย่าขยับเต้นสับสน คนพลัดถิ่นจำจากเพราะยากจน เขามองเหมือนเศษคนไร้หัวใจ โอ้ป่านนี้ไร่ปอของพ่อแม่ จะระแหงแห้งแย่สักแค่ไหน หนูท้าความขาดเขินส่งเงินไป ให้ซื้อเครื่องสูบน้ำใหม่ไว้ทุ่นแรง นั่งกินข้าวลำพังข้างถนน อดไม่ทนห่วงพ่อแม่แต่เข้มแข็ง เห็นหนุ่มสาวคนอื่นกลืนไวน์แดง หนูคิดถึงแต่น้ำแกงของมารดา กินน้ำพริกลวกผักเก็บจากห้วย เรียกขวัญหนูไปกินด้วยนะแม่จ๋า หนูอดเปรี้ยวอดหวานกันเงินตรา ไว้ซ่อมผนังซ่อมหลังคาฝากระดาน อยากกลับไปกินน้ำคลองแทนน้ำขวด หอบใจปวดกับเงินหมื่นคืนถิ่นฐาน หนูฝากเมฆไปบอกแม่และวงศ์วาน อีกไม่นานจะกลับไปอยู่ไร่ปอ
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 3 มี.ค. 2551 13:35 น. - ID 113175 
1428
5
0
3 มีนาคม 2551 13:45 น. - comment id 828933
อ่านแล้วอยากกลับบ้านไวๆ ไปจองตั๋วก่อนเด้อศิษย์น้อง อยากกินผักแว่นกับป่นปลาคอ
3 มีนาคม 2551 13:51 น. - comment id 828938
มาจากดิน ต่าย อรทัย คนมาจากดิน... บ่เคยลืมกลิ่นความจน ถึงฟ้าบันดล..ให้เดินพ้นความเข็ญใจ กี่ปีที่เราจากเงาบ้านนาสู่ฟ้าเมืองไกล เสื้อร้อยเก้าเก้า กระเป๋าหนึ่งใบกับวุฒิ ม. ปลายยังจำได้ดี ถึงในวันนี้สิ่งที่มีพออยู่สบาย แรงที่เทไปส่งผลให้ยิ้มได้อีกที แต่งตัวได้บ้างเดินห้างได้หน่อยเงินค้างบัญชี ส่งทางบ้านส่งน้องเรียนดี แต่กลิ่นธุลีดินยังติดใจ *ความสุขสบายบ่อาจละลายภาพในความจำ ข้าวเหนียวส้มตำ เป็นแขกประจำกับข้าวยามบ่าย เมืองใหญ่เมืองนี้เป็นเวทีสู้ บ่ได้เป็นที่อยู่ของใจ บ้านเฮาร่มเงาป่าไพร ยังเป็นจุดหมายที่ใจร่ำหา **คนมาจากดิน บ่เคยลืมกลิ่นความจน ยังจำผู้คนที่ดึงพ้นทางน้ำตา กลิ่นหอมน้ำใจผู้เคยร่วมทน บนทางผ่านมา ย้ำเตือนตลอดเวลา ให้รู้ตัวว่าก้าวมาจากดิน ย้ำเตือนใจสาวดอกหญ้า ให้รู้ตัวว่าก้าวมาจากดิน
3 มีนาคม 2551 15:52 น. - comment id 828971
Create Fake Magazine Covers with your own picture at MagMyPic.com Discount Magazine Subscriptions - Save big!
3 มีนาคม 2551 17:07 น. - comment id 828997
ยินข่าวลูกแม่ก็แสนปลื้มใจนัก เหนื่อยก็พักเสียหน่อยเถอะลูกจ๋า เก็บเรี่ยวแรงแบ่งไว้ท่องตำรา อนาคตเจ้ามีค่ากว่าเงินทอง พลัดถิ่นไกลหัวใจแม่ก็คิดหนัก ลูกที่รักเป็นอย่างไร--ใจร่ำร้อง สวดมนต์ ภาวนา ขอพระคุ้มครอง ช่วยปกป้องลูกคนดีให้ปลอดภัย เงินที่ส่งแม่ใช้สอยอย่างประหยัด ทำบัญชีจัดรับ - จ่าย ให้พอใช้ ส่วนที่เหลือเข้ากระปุกเก็บออมไป สบายใจได้ลูกจ๋า --อย่าห่วงเลย รักษาเนื้อ รักษาตัวด้วยนะลูก แม้ใครเขามาดูถูก จงวางเฉย แม่เชื่อมั่นในตัวลูกเหมือนอย่างเคย หัวใจเอ่ย --บอกรักลูกทุกเวลา ไร่ปอนี้--ยังรอเจ้า คืนกลับถิ่น สู่แดนดิน อ้อมกอดรัก อันล้ำค่า ผักในสวนชูก้านคอยลูกกลับมา ทั้งวงศ์วานและแม่พ่อก็เช่นกัน โห...ภาพนี้มีอาถรรพ์ป่าวนะ กว่าจะเข้ามาได้ 555+ แวะมาแซวตามระเบียบ อิอิ มาสวมบทแม่ ล่ะกันคราวนี้ ทำน้ำพริกปลาร้า รอเน้อ เตรียมพักแอ้มไว้ด้วย สบายดีบ่อกี้ คิดฮอดเด้อ
4 มีนาคม 2551 07:30 น. - comment id 829114
ได้อ่านผลงานยอดเยี่ยมอีกแล้ว ความเสมอภาคในชีวิตคนช่างไม่มีเอาเสียเงิน ชอบผลงานนี้มากครับ
4 มีนาคม 2551 10:19 น. - comment id 829150
ชอบกลอนแบบนี้จังคับ ไม่มีจริตที่เสริมแต่ง เขียนด้วยความรู้สึกจริงใจ ลูกทุ่งกันเอง
13 มีนาคม 2551 22:51 น. - comment id 831738
หน้าส่วนตัว
ก็มึงสอนกูอย่างนี้
๐ก็ตัวกูมิได้รู้อะไรมึง
เกิดมาระยะหนึ่งมึงก็สอน
ให้กินขี้เสพกามเเล้วก็นอน
รู้จักร้อนรู้จักเย็นรู้เป็นตาย
รู้จักการเอารัดและเอาเปรียบ
รู้จักเหยียบคนดีให้สูญหาย
เพื่อตัวเองเอาตัวรอดมิวอดวาย
คนอื่นฉิบหายช่างหัวมัน
มึงสอนกูให้อยู่ด้วยความสุข
บนกองทุกข์ของคนอื่นทุกเขตขัณฑ์
แล้วก็อยู่สุขทุกทุกวัน
ขณะเดียวกันกูฝันร้าย
มึงสอนให้กูเอาตัวหนี
ทุกคราวที่มีเรื่องจะฉิบหาย
มึงสอนกูให้เฟี้ยมเฝ้าเจ้านาย
เป็นบ่าวต้องยอมตายทุกประการ
กูว่าจะไม่เรียนหนังสือ
มึงก็ถือว่ากูโง่ทุกทุกด้าน
กูต้องยอมจำทนลนลาน
ขายข้าวสารเพื่อซื้อปริญญา
ครั้งกูได้ปริญญามาใบใหญ่
มึงกูให้มองมนุษย์เหมือนมองหมา
มึงให้มองกรรมกรและชาวนา
เป็นคนที่ไร้ค่าของแผ่นดิน
มึงสอนให้กูงกเงินทอง
และข้าวของทุกอย่างไปทั้งสิ้น
แม้เพื่อนบ้านของกูไม่มีกน
ให้กูผินหน้าหนีอย่าสนใจ
มึงให้กูฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม
ฉ้อฉลเพิ่มเติมความมารสาไถย
เดี๋ยวนี้กูเหี้ยแล้วเป็นไง
มึงก้โทษกูจัญไรแล้วทันที
แล้วก็มาเรียกร้องให้กูรักมึง
ศิวลึงค์~เอาไหมละคุณพี่
มึงจะตายก็ตายอย่ารอรี
ตายห่าเสียก็ดีไอ้~สังคม~
(สุจิตต์ วงศ์เทศ)
28 มีนาคม 2551 15:42 น. - comment id 835386
ได้ฟังเพลง "สาวลาดพร้าว"ของสาวมาด ก็นึกถึงผลงานวิสกี้ " หากได้ใส่ดนตรี คงมีประโยชน์มากกว่า เก็บไว้เฉยๆ ครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
