More Cute Comment hi5 อันความรักดีจริงใช่ไหมหนอ ไยคนรอคลอหวังไม่สุดสิ้น ยอมลำบากตรากตรำเป็นอาจิณ เฝ้าถวิลมิห่างมิจากไกล อินเตอร์เน็ตเป็นสื่อให้เธอพบ แค่ประสบอักษรก็หลงใหล รักชายหนุ่มคนเก่งเต็มหัวใจ หวังเคียงคู่อยู่ใกล้ได้ชื่นชม กับบทกลอนหลอนจิตที่เขาร่าย เธอแทบตายลุ่มหลงหมดทางข่ม จะนั่งนอนตอนไหนก็ระทม ระรุ่มร้อนตรอมตรมทรมา เฝ้าขวนขวายหาทางจะขอคบ เพียรประจบ เขียนเมล์ส่งไปหา พยายาม สร้างคำหวามอุรา หวังแค่ว่าเขาปลื้มเกิดเมตตา นานวันเข้ารักรุ่มร้อนจนหลอน พาเดือดร้อนนอนหลับยังผวา มักฝันไกลเห็นเขาส่งสายตา มากระซิบช้าช้าว่ารักเธอ ครั้นตื่นขึ้นปั่นป่วนคร่ำครวญโหย แค่ลมโชยยังเผลอเพ้อเสมอ กอดเงาฝันหลายวันเริ่มละเมอ เดินป้ำเป๋อพึมพำย้ำหลายที เปิดคอมฯมองค้นเมล์หาคนฝัน เหมือนสวรรค์เปิดทางเร่งถี่ถี่ ในชีวิตไม่เคยสุขเท่านี้ ในอุราทวีแต่รื่นรมณ์ การเป็นมิตรเริ่มต้นแสนสดชื่น ทุกวันคืนร่าเริงช่างสุขสม จะกี่โมงกี่ยามไม่เคยล้ม มีคารมต่อคำเฝ้าทักทาย เธอจับจองหวังครองในตัวเขา คอยไต่ถามทั้งเฝ้ามิขาดหาย แม้อยู่ห่างไกลกันแสนมากมาย โทรศัพท์พากรายเหมือนใกล้กัน โทรฯไปหาทุกยามตามใจชอบ หวังคำตอบทุกครั้งด้วยรักมั่น เร่งเอ่ยคำฝากรักบอกทุกวัน หวังพัวพันจนได้เขามาครอง ฝ่ายชายหนุ่มนานวันกลับเบื่อหน่าย ชีวิตคล้ายนักโทษพาทุกข์หมอง เวลางานวุ่นวายเริ่มตรึกตรอง จิตขุ่นข้องขัดใจที่สาวตาม เราแค่เพื่อนเธอยังยุ่งเท่านี้ ถ้าชีวีมีเธอมายุ่มย่าม เรื่องจะหวังพบสุขอยู่ทุกยาม คงแค่พล่ามเพ้อเจ้อเท่านั้นเอง แล้วเรื่องเศร้าก็มาประจักษ์ชัด เขาบอกปัดตรงตรงอย่างรีบเร่ง เมื่อพบคนถูกใจของตนเอง จึงเปล่งเสียงบอกคำเล่าความจริง ผมแค่คบกับคุณดังคบเพื่อน เรื่องจะเลื่อนเป็นอื่นคิดสุงสิง ไม่เคยมีความคิดมาแอบอิง คุณควรทิ้งเรื่องรักให้จากไกล แต่ทว่าหญิงสาวไม่ละเลิก คอยคิดความบุกเบิกเอาแต่ได้ ณ เวบหนึ่งที่พบคบใครใคร เธอหึงใส่ทุกคนหวังจองชาย ไม่ได้กลคิดมนต์เติมคาถา เธอคิดบ้าแกล้งป่วยถูกโรคก่าย เป็นมะเร็งใกล้ตายใจวุ่นวาย หวังเขากรายมาปลอบโปรดปรานี เพราะแรงรักคลุ้มคลั่งผลักเธอสู้ หาลู่ทางทึกทักได้ทุกที่ แม้ชายหนุ่มระอาทั่วฤดี แต่ยังมีเมตตาจะปลอบเธอ รู้ทั้งรู้เธอหลอกเพราะเพ้อหวัง จึงมิชังมากมายให้เธอเก้อ กลับพาเธอทึกทักเฝ้าละเมอ ว่าได้เจอพบรักในครานี้ เธอจึงเริ่มแผนใหม่กับคนใกล้ ปล่อยข่าวไกล เรื่องเมล์ด่าเสียดสี หวังชายหนุ่มสงสารต่อไมตรี แล้วทวีเพิ่มรักให้สมปอง หาได้คิดชายหนุ่มจะบ้าบิ่น เที่ยวดิ้นรนห่างหายอย่างแสนคล่อง แต่หญิงสาวมีหรือจะเลิกจอง เธอคอยมองหาทางจะตื้อรัก ครั้นเห็นสาวคนใดมากรายใกล้ ก็รีบไป เม้นต์ด่าไม่หยุดพัก ให้รู้กันทั่วไป อย่ามาลัก นี่คนรักของฉันจงหลีกทาง ฝ่ายชายหนุ่มเริ่มกลุ้มกับวิถี สาวคนดีที่ปองก็ถอยห่าง จำต้องเป็นคนพาลใจจืดจาง เริ่ม เม้นต์ตอบตรงทางไล่เธอไกล เธอจึง เม้นต์ชวนเศร้าให้สงสาร ตลอดกาล เธอผิด ที่ตรงไหน อันความรักรู้ดีกว่าผู้ใด ขอแค่ได้ผิดหรือ?...ที่คิดเอา
1 มีนาคม 2551 18:50 น. - comment id 828434
ก๊ากกกกกกกกกก สุดยอดเลยเว้ย เจ้า มีมี่ อิอิอิ
1 มีนาคม 2551 19:14 น. - comment id 828440
เก่งมาก แต่กะลังนึกๆๆอยู่ค่ะ นึกมะออก สมองช้ามาก ใครเอ่ย เฉลยมา อิอิ
1 มีนาคม 2551 19:27 น. - comment id 828445
พี่ฝุ่น ถ้าเอาไปลงบ้านเรา(บล็อกพี่) มี่โดน "อะเบิด"อีกอะป่าวคะ
1 มีนาคม 2551 20:06 น. - comment id 828458
สื่อแห่งรักนานไปมันก็เปลี่ยน อาจจะเพี้ยนกว่าเดิมก็มีบ้าง แต่หัวใจคนเราเพียงบอบบาง อาจจะวางไว้ใจให้สักคน ..................................... http://srakaew.tht.i
1 มีนาคม 2551 20:19 น. - comment id 828462
โอเลี้ยง.... วันนี้เจ้าแม่กลบทกลอน มาแปลกแอะ
1 มีนาคม 2551 20:30 น. - comment id 828467
55555555 โอเลี้ยงว่า คุณช่ออักษราลี ต้องรู้แล้วสิคะว่าใคร อิ อิ
1 มีนาคม 2551 20:34 น. - comment id 828468
พี่ต้นว่า ฝ่ายไหนละคะ ที่น่าสงสาร อย่าตอบว่า สงสารตัวเองอีกนะ
1 มีนาคม 2551 20:38 น. - comment id 828469
55555555 วันนี้ อาจเป็น "วันทำบุญ"ก็ได้นะคะหลวงพี...กลบทเลยต้องหยุดไป 1 หน อิ อิ
1 มีนาคม 2551 20:49 น. - comment id 828471
เจ้ามีมี่ อันว่าเอาไปลง ไม่บล๊อกพี่ ก็บล๊อกเอ็ง ล่ะว้า ที่เละ กระจุยกระจาย อิอิอิ
1 มีนาคม 2551 20:59 น. - comment id 828474
55555 อย่าทำเป็นเก่งนา พี่ฝุ่น "ท่านโพธิสัตว์ยังประกบพี่อยู่นา"
1 มีนาคม 2551 22:40 น. - comment id 828507
แวะมาอ่านนะจ๊ะ ผลงานเยี่ยม ๆ อีกแล้วนะเรา
1 มีนาคม 2551 22:54 น. - comment id 828513
เป็นได้ก็หายได้คะ แค่ทำใจรับรู้ และปรับความรู้สึก ให้คงเดิม
2 มีนาคม 2551 12:17 น. - comment id 828662
พี่ก็เริ่มงงแระ..ไม่รู้จะดูตรงไหนก่อน ตรงฉันทลักษณ์รึเนื้อหา...เพราะน่าสนใจ พอๆกัน..แต่จะเป็นใครไม่อยากรู้ครับ.. อยากรู้แค่ว่าเรื่องเล่าที่ว่าจะลงเอย..แบบ แฮปปี้เอนดิ้งได้อย่างไร...ช่วยๆกันรณรงค์ กันหน่อยเนอะเรื่องสมานฉันท์ในชุมชน ของเรา....
2 มีนาคม 2551 14:54 น. - comment id 828688
ขอบคุณค่ะพี่เอิน ที่แวะมาอ่านอีก
2 มีนาคม 2551 14:59 น. - comment id 828689
เราก็เคยคิดกันแบบคุณตรากลมบอก แต่ทว่า เป็นเรื่องจริงเมื่อปีก่อนแล้วค่ะ เป็นเรื่องจริงที่มักมีภาคต่อมา เรื่อยๆไม่ได้จบสิ้นสักที แถมคนที่บังเอิญเข้าไปในวงจรคนทั้งคู่ ต่างรู้สึก เหมือน ทานข้าวแล้วติดคอ...อยากดื่มน้ำทันทีค่ะ
2 มีนาคม 2551 15:06 น. - comment id 828692
ตอบพี่อรุณ ไม่ใช่เรื่องทำสังคมเกิดแตกแยกค่ะ แค่เป็นเรื่องที่เราถกถามกันใน "เอม"ถึงความรัก แบบที่เจ้าของเรื่องประกาศว่า "รักของฉันเหมือนการกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อย แม้มีคนรอมากแค่ไหน ฉันก็พร้อมเสมอที่จะ...รอ ในเมื่อร้านอื่นจะหาพ่อค้าก๋วยเตี๋ยวเก่งเท่านี้ไม่ได้ ทำไมฉันต้องย้ายร้านละ?" เราเลยถกเถียงกันนาน แต่ก็ยังไม่ลงตัวว่ารักแบบนี้ ควรเรียกกันว่าอะไรดี มี่เลยลองเขียนเป็นกลอนออกมา เพื่อดูว่า เพื่อนๆคนอื่นๆที่เก่งๆ พอจะเข้าใจไหมกับความรักแบบนี้...นี่คือสิ่งที่ต้องการสื่อค่ะ พี่อรุณ
2 มีนาคม 2551 17:23 น. - comment id 828738
เพราะโดนใจ แวะมาอ่านข่าวคาวคะ