ราหู..

ปางสีฝุ่น

ณ.เบื้องน้ำ.เบื้องหน้า.ที่ปรากฏ
นั้นกำหนด.กฏศักดิ์.จักรราศรี
แล้วฟ้าลุ่ม.กุสุมรส.บทราตรี
มาอวดสาบ.อาบสี.ที่เส้นแนว
คืนเดือนวาง.ระหว่าง.วาว.ของดาวว่าง
แจ่มกระจ่าง.ในทางทาบ.ระนาบแถว
ดาริกา.เริ่มตะกาย.สยายแวว
สะพรั่ง.ภาพ..ฉาบ.แพรว..แนวนภา
และค่ำนี้.เขาว่ามี.วิถีเคลื่อน
มาพรางรอย.พร้อยเลื่อน.เพ็ญเดือนพร่า
เรียก.."ราหู"..ให้ดูเห็น.เป็นลีลา
นาฏกรรม.มายา.เบื้องฟ้าไกล.
ด้วยเรื่องเก่า.เล่ากาล.บุราณก่อน
ยินผู้เฒ่า.เขาสอน.ย้อนสมัย
ว่า."ราหู"..นั้น.รู้เหตุ..รู้เภทภัย
เป็นเงื่อนงม.ปมนัย.ปรัศนีย์
อาจอาเพท.เหตุร้าย.หายนะ
อาจวาระ.ทรุดทราม.ห่ามวิถี
อาจกลียุค.ปลุกผ่า.กาล(ะ)กิณี
จำ.บัดพลี..ให้พ้นพลัน.พระจันทรา
และเมื่อ..
ทุก.นัยตา.ที่นิ่งตรึง.ถึงตรงนั่น
บ้างซุกหวั่น.สั่นไหว.ให้ผวา
หว่างรอเคลื่อน.เลื่อนเข็ม.นาฬิกา
พริบ.!.สายตา.เห็นเงา.เจ้าภูติพราย
ปรากฏผล.อนธกาล.ม่านฟ้าต่ำ
ครั้นดับดำ.เคลื่อนทาบ.คาบจันทร์ฉาย
แล้วผู้คน.ก่นลั่น.."อันตราย"
เขาไล่พราย.ด้วย.พะเนียง."เปรี้ยง".!.เสียงปืน
อีกบางกลุ่ม.ก็รุมห้อม.ช่วยล้อมโห่
เอ็ดตะโร.อึงลั่น.สนั่นผืน
บ้างตีเกราะ.เคาะไม้.ประปรายฟืน
บ้างลุกยืน.บริกรรม.พร่ำมนต์ตรา
ดั่งลานคอย.รอยเคลื่อน.สะเทือนโลก
สะท้านลั่น.สนั่นโยก.ถึงโตกผา
เหล่าสรรพสัตว์.วรรคเล่น.เว้นลีลา
ล้วนหายลับ.กลับสู่ป่า.พนาวัน
ครั้น.จำยอม.พร้อมคาย.จันทร์ฉายออก
ม่านเกร็ดหมอก.บอกสลาย.ในพรายนั่น
ย้อนเข้าสู่..รูปพิศ..วิจิตร.จันทร์
ผ่านคืนวัน..ผันช่วง..ห้วงคำนึง
นี่.!!..หรือ.ไม่..
ใช่..เหตุผล..กลบุราณ..ผ่านอุบาย
เพื่อรวมหลาย.ใจจับ.นับเป็นหนึ่ง
ยามอาเพท.เหตุภัย.ไม่พรั่นพรึง
มาร่วมซึ่ง.มือ-สมาน.ต้านศัตรู
คือบริบท.กฏลิขิต.นิมิตรโลก
หลากสุขสม.หลายโศก.โลกย่อมรู้
หากมิติ..มิ.งดงาม..ตามฤดู
แล้วราหู.จะเลื่อนไหล.สอนใจเรา..
**
(  ต่อมิติ.แต่งฟ้างาม.ตามฤดู )
(  แล้วราหู.นั่นจะให้.อะไรเรา  )
+ ------------------------------------------ +