ความเอ๋ยความรัก แรกประจักษ์ขั้นต้นผลหอมหวาน ผูกสมัครถักถ้อยร้อยดวงมาน อาบอิ่มซ่านซาบซ่าภาษาใจ ครั้นแตกหน่อกอก้านหว่านพันธุ์ผล สุขเอ่อล้นลวงขวัญจนหวั่นไหว พิษสวาทบาดระทมตรมทรวงใน แปลกไฉนไยความรักทุกข์หนักเอย.
8 กุมภาพันธ์ 2551 16:37 น. - comment id 821309
พิษรักรุนแรงนักนะคะ ขอที่หนึ่งบ้านนี้ล่ะกันน้าคุณนางฟ้า
8 กุมภาพันธ์ 2551 16:46 น. - comment id 821326
ใช่ค่ะ! รู้ว่าร้ายแต่ก็ไม่ค่อยจะออกห่างกันเสียที.....
8 กุมภาพันธ์ 2551 16:56 น. - comment id 821344
ถึงร้ายก็รักปักใจมั่น ชั่วชีวันมั่งรักมิหักเห รักเสมอมั่นคงมิรวนเร พร้อมทุ่มเทเพื่อรักภักดิ์นิรันดร์
8 กุมภาพันธ์ 2551 17:17 น. - comment id 821367
หนีไปให้ไกลเลยน้อ...ไม่รักได้มั๊ย..
8 กุมภาพันธ์ 2551 20:09 น. - comment id 821396
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ค่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2551 05:47 น. - comment id 821435
หวัดดีครับ.. เมื่อไรนางฟ้าจะมีรักละครับ...
9 กุมภาพันธ์ 2551 07:43 น. - comment id 821452
แรกสุกมันก็หอมหวานสิครับ พอนานไปมนก็สุกงอมเกินแล้วนี่ หุหุ
9 กุมภาพันธ์ 2551 15:54 น. - comment id 821596
ได้เลยค่ะคุณหนูเพียงพลิ้ว......จริงด้วยค่ะคุณรี ..ใช่ค่ะคุณเฌอมาลย์ถึงร้ายก็รัก.....แปลกดีเนาะ..????ได้ค่ะพี่นกยูง...แล้วจะหนีใจตัวเองพ้นรึป่าวคะ....ใช่ค่ะคุณช่ออักษราลี.....ทำไมทุกคนจึงดิ้นรนไขว่คว้าตามหารักคะ????เอ...ชักจะเขินนะคะคุณvictoriasecretเอาเป็นว่านางฟ้ารักทุกๆคนในบ้านกลอนก็แล้วกัน...ไม่ต้องปวดใจไงคะ....ใช่ค่ะพี่ชายคนบนเกาะ.....สมการของความรักต้องมีจุดจบอย่างนี้เสมดรึคะ....
9 กุมภาพันธ์ 2551 20:56 น. - comment id 821688
อิอิ เปลี่ยนเป็นรักแบบเมตตา จะไม่ทุกข์ฉะนี้แล
10 กุมภาพันธ์ 2551 09:28 น. - comment id 821827
อืม...อ่ะนะคุณบนข.....แล้วจะทำได้ป่าวนี่....แบบว่ามันก็ยัง..งง..งง..อ่ะนะ.....