ความชาเฉยของฉันมันเป็นเกราะ ใครเล็มเลาะอย่างไรฉันไม่สน มีความคิดอยากจะไปให้ห่างคน อยากดั้นด้นบินท่องไปในนภา จะดื่มซับดับทุกข์ยามยุคเข็ญ จะอยู่เป็นเพื่อนใจยามไร้ค่า จะปลอบขวัญหวั่นไหวให้คืนมา จะข้ามฟ้าแดนไกลไปหาเธอ แต่ที่ฉันทำได้ในวันนี้ คือหลีกหนีความผิดหวังที่พลั้งเผลอ ไม่อยากรับรอยเจ็บช้ำมาบำเรอ ที่ใจเพ้อเผลอรักภักดิ์นิรันดร์ ไม่อยากกอบเก็บความหวังทั้งชีวิต ขอใช้สิทธิ์เสรีที่คิดฝัน เป็นนกน้อยลอยละล่องท่องไพรวัน กล่อมผูกขวัญหวั่นไหวให้เหมือนเดิม .
7 กุมภาพันธ์ 2551 08:09 น. - comment id 820732
ให้ความเย็นชาเป็นเกราะ ดีเหมือนกันนะคะ
7 กุมภาพันธ์ 2551 10:41 น. - comment id 820768
อืม อยากเป็นนกเหมือนกันค่ะ... อยากไปเกาะเมฆ
7 กุมภาพันธ์ 2551 10:52 น. - comment id 820775
ขอเป็นนกผกผินบินฟ้ากว้าง วางทุกอย่างเบื้องหลังฟังลมไหว เพียงร่อนเร่เสรีสุขีใจ โบยบินไปลำพังช่างสำราญ.....อิอิอิ เค้ามีแต่ผีเสื้อไม่มีนกอ่ะ ลืมเสกนกมา...อิอิ
7 กุมภาพันธ์ 2551 12:20 น. - comment id 820796
อะไรลืมได้ก็ลืมเนอะ...พูดง่ายแต่ทำยาก อีกนั่นแระ เฮ้อ..
7 กุมภาพันธ์ 2551 12:20 น. - comment id 820797
นกอิสระมีความเสรีที่จะโบยบิน แต่ถ้าเราอ่อนใจใครจะช่วยพยุง
7 กุมภาพันธ์ 2551 16:10 น. - comment id 820902
สวัสดีค่ะ ถ้าเป็นนกได้จะบินให้ไกลให้ได้ดั่งฝัน แต่ เป็นนกยูงนี่ชิ ไม่ได้ไร้รังแต่ถูกขัง น้องนางฟ้าช่วยแกะที
7 กุมภาพันธ์ 2551 17:27 น. - comment id 820945
ใช่ค่ะคุณหนูเพียงพลิ้ว.....อืม...เนาะคุณมณีจันทร์....ผีเสื้อก็บินได้ค่ะคุณคีตากะเจ้าเดิม ....ใช่จ้าป.จ๋า......แต่ก็ต้องทำใจให้ได้ค่ะ...ใช่ค่ะคุณกันนา...เพราะฉะนั้นจงเตือนใจของเราว่า...อย่าใจอ่อนง่ายๆนะคะ....ก็เพราะนกยูงมีขนสวยไงคะ....ปล่อยไปเจอคนใจร้ายจะทำอย่างไรคะ........
7 กุมภาพันธ์ 2551 18:10 น. - comment id 820970
ปลดปล่อยใจจากกรงรักกักขังจิต ให้เป็นอิสระผละหลีกหนี แล้วโบยบินถิ่นฟ้าหาเสรี ไปหาที่ไร้รักกักขังใจ เกาะกิ่งฟ้าเมฆาพาลอยล่อง แล้วปลดทุกข์ทั้งผองที่หมองไหม้ จะไม่ขอคืนกรงตรงใดใด เปิดหัวใจโบยบินไปถิ่นเสรี....
7 กุมภาพันธ์ 2551 19:16 น. - comment id 820987
ดีออกจะได้บินไปเรื่อยๆ ไปพักรังคนอื่นแทน ไม่ต้องสร้างเอง อิอิ
7 กุมภาพันธ์ 2551 20:39 น. - comment id 821034
อูววว นกตัวนี้น่ารักมากๆค่ะ อยากเป็น ไม่ต้องทำงาน ไม่ต้องเรียนหนังสือ อิอิ
7 กุมภาพันธ์ 2551 21:45 น. - comment id 821071
หากลองบินถลาสู่ฟ้าสูง แล้วมองพุ่งลงมาหาพื้นล่าง ก็จะรู้จะเห็นสิ่งอำพราง รู้เส้นทางโผผินถิ่นทางจร
7 กุมภาพันธ์ 2551 23:58 น. - comment id 821117
ค่ะคุณบนข...........จะโบยบินถิ่นใดเล่าใจเอ๋ย มิคุ้นเคยถิ่นฐานบ้านช่องใหม่ เจ้าของเลี้ยงเกาะคอนนอนพักใจ มิเคยให้หลุดร้างห่างจากกรง........อิอิ...อืม...เอาอย่างนั้นรึคะคุณยาแก้ปวด....อืม...เป็นงั้นไปคุณช่ออักษราลี........ค่ะคุณฝากฝัน....แม้ปลายฟ้าฝากฝันฉันก็ใฝ่ โบยบินไปไขว่คว้าตามหาฝัน แม้หนทางข้างหน้าต้องฝ่าฟัน จะด้นดั้นบินให้ถึงซึ่งปลายทาง.......คนดื้อ...รั้นสุดๆ...ด้วยแรงใจที่ตั้งไว้ต้องไปให้ถึงค่ะ.....