เมื่อสิ้นคำพิพากษาอาญารัก สะบั้นหักรักขาดเคยวาดฝัน ตัดเยื่อใยไมตรีที่ผูกพัน ฟ้าลงทัณฑ์กลั่นแกล้งเหมือนแสร้งลวง สายฝนซัดสาดโหมชโลมหล้า ชะล้างคราบน้ำตาพาลับล่วง น้ำตาคนปนฟ้าบ่าล้นทรวง รินไหลร่วงแหลกสลายไปพร้อมใจ ทรุดเขาล้มก้มหน้าน้ำตาหลั่ง กายเซซังซวนซบหลบร่ำไห้ ท่ามกลางฝนหล่นหลั่งฝังกายใจ คร่ำอาลัยครวญแค้นแสนจาบัลย์ ยามรักลับกลับลวงดวงใจหมอง สุดประคองต้านไหวใจเปลี่ยนผัน เกินหน่วงเหนี่ยวเกี่ยวไว้ใจดึงดัน แสนโศกศัลย์เต็มตื้นสะอื้นลา.....What has happened to the word love. What has happened to the word love. But the truth is that it hurts me more than any word. What has her heart made from. "Until the end of the world". Who has promised these kind of things. "Loving without cheating", where is the one who said that? The sky is still blue, and the earth still looks to be alright. The love has just disappeared.The thing that broke is my heart. The person who said she love me has gone away. It's still painful since then until now. I always miss you and my heart is calling for you. I can't sleep, and I still cry. "Until the end of the world", I would not love anyone.
คีตากะ 1 ส.ค. 2558 00:38 น. - ID 112408 
1407
7
0
6 กุมภาพันธ์ 2551 19:37 น. - comment id 820609
โอยยย อ่านแล้วเจ็บจัง
6 กุมภาพันธ์ 2551 19:56 น. - comment id 820614
แปลบๆ เป็นปกติ 55 กลอนไพเราะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักครับผม ^^________^^ ป.ล. ฟ้าลงทัณฑ์กลั่นแกล้งเหมือนแสร้วงลวง ***แสร้ง หรือเปล่า อิอิ
6 กุมภาพันธ์ 2551 20:16 น. - comment id 820620
ดีจ้า คีตากะ.... พิพากษาอาญารัก โจทรักฟ้องด้วยข้อหาอันใด จำเลยรักจำต้องรับข้อหาอันนั้น..
6 กุมภาพันธ์ 2551 20:36 น. - comment id 820635
แผลยังสดสดอยู่เลย สิบปีที่แล้วได้ไง...อิอิ
น้ำใบบัวบกเจ้าคะ
6 กุมภาพันธ์ 2551 21:26 น. - comment id 820643
เศร้าจังค่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2551 06:49 น. - comment id 820684
อ่านแล้วเศร้าจังเลยค่ะ.....
7 กุมภาพันธ์ 2551 08:43 น. - comment id 820742
K. ช่ออักษราลี เจ็บเพราะใจไปยึดมั่นเพ้อฝันนัก หมายความรักยิ่งใหญ่กว่าไหนไหน รักยืนยงผิดตรงจิตน้อยนิดไป เปรียบมองโลกกว้างใหญ่ในมุมเดียว.... K. เอย(ปลาทูถักเปีย) เจ็บปลาบแปลบแสบทรวงดวงใจหม่น เพียงเพราะคนหารู้จักรักแน่นเหนียว ตีค่ารักต่ำนักเพียงเศษเสี้ยว ยากกลมเกลียวรักถูกบั่นสะบั้นลง..... K. บนข. โจทย์แจ้งความถามหาว่าใครผิด เป็นเราคิดพลาดผิดจิตลุ่มหลง หวังใจเขาเหมือนเราเฝ้ามั่นคง จำต้องลงเหวลึกสำนึกนาน..... K. ครูพิม เจ็บซ้ำซ้ำย้ำใจให้ฉลาด เลือดแดงสาดกระเซ็นเช่นประหาญ เพียงฝุ่นผงเข้าตาหาร้าวราน ปัญญาญาณแจ่มแจ้งทางแห่งธรรม.... K.พาย(Vanda_blue) เพียงละครฉากเศร้าอย่าเหงาหงอย แค่ร่องรอยแห่งอดีตเคยกรีดช้ำ เป็นหมอกจางพรางตามาลำนำ ราวถ้อยคำความฝันอันมิจีรัง K. Salukphin ชีวิตเป็นเช่นนี้มีสุขเศร้า ไล่คว้าเงามายามาวาดหวัง สุขก็ยิ้มทุกข์ก็เย้ยไหนเลยจีรัง มัวโศกนั่งซึมเศร้าคงเปล่าดาย.... ขอบคุณญาติมิตรแฟนเพลงทุกท่านจ้า.....โนตวิ่ง
7 กุมภาพันธ์ 2551 10:45 น. - comment id 820771
ชั่วฟ้าดินสลายไม่เคบบอก รักที่ออกจากใจได้แค่เพื่อน มิตรภาพยาวนานยากลบเลือน เปรียบเสมือนเพื่อนแท้ดูแลกันคนชรา...คนเรานะมักจะเชื่อในสิ่งที่คนอื่น คิดและฟังคนอื่นเสมอนอกจากไม่มั่นใจในตัวเองแล้ว..แล้วยังจะทวงถามความรักจากใครได้อีกหรือ....โชดดีในความรักนะคะในเดือนแห่งความรัก...ไม่ว่าฟ้าจะปราณีหรือ เปลี่ยนมุมมองความรักของคุณพลาดไป รักก็ยังคงคือรัก..ที่มนุษย์หมดโลกนี้ยังวิ่ง ไขว่คว้าเอามาทำให้ใจทั้งสุขและทุกข์.. หากรักแล้วทำให้ทุกข์..ปล่อยไปเถอะคะ หากรักแล้วสุข..ก็กอบโกยให้ได้มากที่สุด.. ไปแระ....ดูแลตัวเองดีดนะชราภาพมากแระ อิอิ....
7 กุมภาพันธ์ 2551 12:49 น. - comment id 820819
เศร้าจังเลยอ่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2551 19:57 น. - comment id 821006
อย่าเศร้าไปในรักอันเกิดทุกข์ รักสร้างสุขคงมีที่แลเห็น เพียงรู้แจ้งแห่งบทในกฏเกณฑ์ โลกเลือดเย็นย่อมอาจไร้ใครรักจริง เนื่องเพราะรักจักไม่นำทางคนเขลา ที่มัวเมาตัณหาพากลอกกลิ้ง ถือตัวเขาตัวเราโง่เขลาจริง ฟ้าย่อมทิ้งคนโฉดโปรดเข้าใจ ปล่อยให้วนเวียนว่ายวนหารัก ต้องจมปลักความเศร้าเหงาเพียงไหน เพียงหน้าชื่นอกตรมขื่นขมใจ ยากหาใครจริงใจไปชั่วกาล.....อิอิอิ เมื่อท่านมีค่าเพียงพอท่านไม่จำเป็นร้องขอความรักแท้จริง เพราะความรักจะเป็นแสงสว่างทำทางให้ท่านเอง หากท่านยังคงระทมทุกข์อยู่กับความรัก นั่นแสดงว่าท่านเป็นเพียงคนเขลาคนหนึ่งที่ไม่รู้ความเท่านั้น เฉพาะผู้ที่มีคุณค่าคู่ควรเท่านั้นที่ความรักจักนำทาง มาตรแม้นเขาจะต้องพลาดหวังจากคนรักนับหมื่นแสน แต่จิตใจแห่งเขายังคงเปี่ยมรัก มิอาจทำให้เขาเป็นทุกข์เศร้าหมองได้อีก และย่อมไม่เปลี่ยนกลับกลายเป็นเกลียดชัง เพราะเหตุใดความรักจึงนำทางเขา? ก็เพราะหัวใจของเขาคือความรัก ร่างกายของเขาคือความรัก ทุกสิ่งทุกอย่างของเขาคือความรัก ก็เพราะความรักนี่เองที่สรรค์สร้างจักรวาลอันงดงามนี้ขึ้นมา หาใช่สิ่งที่ตรงข้ามกับความรักไม่......สิ่งนั่นคือความกลัวนั่นเอง แล้วท่านหล่ะ? ท่านจะเลือกสิ่งใดระหว่างความรักกับความกลัว?
7 กุมภาพันธ์ 2551 21:35 น. - comment id 821068
แต่งได้ไงแบบว่าสุดยอมมากๆเลยอ่านแล้ว โคตรสงสารคนที่โดนทิ้งเนอะ(เอ๋คนแต่งหรือป่าวหน่า)
7 กุมภาพันธ์ 2551 21:51 น. - comment id 821074
หยึย อ่านแล้วขนลุก มาเม้นให้แล้วค่าพี่ชาย~~ เดวโดนงอน อิอิ สู้ๆน้า
7 กุมภาพันธ์ 2551 23:08 น. - comment id 821106
8 กุมภาพันธ์ 2551 12:36 น. - comment id 821222
เท่าที่ติดตามอ่าน เป็นคนลึกลับ คิดเองเออเอง สร้างกรอบในโลกของตนเอง อารมณ์แปรเปลี่ยน ไม่ได้ดังใจก็ซ้ำเติม .......... ไม่รู้ตัวว่าอยู่ในโลกกลอน กลอนคือกลอน อย่าคิดมาก..
8 กุมภาพันธ์ 2551 15:15 น. - comment id 821275
ขอบคุณสำหรับคำติชมน่ะครับ ยินดีรับฟังความคิดเห็นจากเพื่อนๆๆ คนเปิดเผยย่อมกล้าวิจารณ์แบบตรงไปตรงมา ผมคิดคบหาคนประเภทนี้ ถือว่าจริงใจสุดๆๆๆ.... เพียงแต่ว่าทุกคนหล่อหลอมขึ้นมาจากสภาวะที่แตกต่างกัน หาใช่เพียงโลกในบทกลอนเท่านั้นที่เป็นความลวง สำหรับผมแล้วโลกทั้งใบนี้คือความลวงของแท้..... บทกลอน ความคิด ความรู้สึก จินตนาการ รูปลักษณ์ ถ้อยเสียงสำเนียง อักขรภาษา รวมไปถึงชีวิตทั้งชีวิต สำหรับผมป็นเพียงอากาศ มายาภาพเท่านั้น แม้ผมจะกล่าวสิ่งใด รู้สึกอย่างไร คิดอย่างไร เบื้องหลังผมคงทราบดีว่าเป็นเรื่องของความลวงทั้งสิ้น จะเป็นอย่างไรครับถ้าวันนี้เราครอบครองสิ่งต่างๆมากมาย บ้าน รถ คนรัก หรือ แม้กระทั่งร่างกายของเราเอง คำถามก็คือว่า เมื่อมัจจุราชได้พรากชีวิตไปวันหนึ่ง อดีตที่ผ่านมามีความหมายอะไรต่อเราบ้าง? แม้วันนี้สำเร็จ ล้มเหลว ยิ่งใหญ่หรือต่ำต้อย แท้จริงมีความหมายอะไร? ในเมื่อฝ่ามืออันว่างเปล่าของคนตาย ซึ่งเป็นสิ่งที่จริงแท้แน่นอนที่สุด ยังคงว่างเปล่า ไม่สามารถยึดกุมแม้แต่เรือนร่างของตนเอง ผมอาจเป็นคนโง่ที่คิดอะไรเอาเอง เออออไปเอง แต่ผมทราบว่าชีวิตของมนุษย์ ความเป็นไปของเรื่องราว สถานการณ์ต่างๆในชีวิต แม้แต่ความสำเร็วความล้มเหลว คนรัก ล้วนถือกำเนิดเกิดมาจากความคิดทั้งสิ้น คือความคิดในอดีตอันสะสมมายาวนานผ่านห้วงกาลเวลาสุดคณานับ....ทางพุทธศาสนาเรียกมันว่า "กรรม" สัตว์โลกทั้งหลายย่อมเป็นไปตามกรรม นี่คือคำของพระพุทธเจ้าที่กล่าวไว้ ผมหาได้มาแก้ตัวเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากข้อกล่าวหาอันน่าชมเชยนี้ หากแต่กำลังบ่งบอกถึงสิ่งที่ผมเชื่อศรัทธา โลกนี้เป็นเพียงโรงละครที่ไม่อาจไม่แสดงไปตามบทไม่ว่าจะเป็น คนธรรมดา ผู้ร้าย ตัวเอก ตัวประกอบ ทุกคนย่อมต้องเล่น แต่เมื่อละครเลิกลาแล้วมันจะเหลือสิ่งใดเล่า ที่ผ่านมาจะมีความหมายใด? เพราะแม้แต่สมองที่จะเก็บความทรงจำเหล่านี้ยังคงต้องกลายเป็นเถ้าถ่าน....การที่ผมเป็นคนโง่ คนเลว คนทราม คนล้มเหลว คนบ้า คนประหลาด คนลึกลับ จะมีความหมายใด? สำหรับเรื่องอารมณ์ ถ้าไม่มีคงยากสร้างสรรค์งานออกมาได้ ถ้าไม่มีอารมณ์คงยากเขียนบทกลอนแม้บรรทัดหนึ่ง อารมณ์จำเป็นอย่างยิ่งสำหรับคนรักบทกวี การต้องสะท้อนชีวิต แง่คิดออกมา นั้นย่อมไม่มีกรอบใดใด แน่นอนนี่คือกรอบของผมเอง ที่ผมสร้างขึ้นมาเพื่อที่ต้องเล่นเกมที่ต้องเล่นนี้ เพราะชีวิตสำหรับผมแค่ความลวงเท่านั้นไม่มีความหมายมากไปกว่านี้ เพราะทราบว่าผมหาใช่คนนี้ ชีวิตนี้ คนๆนั้น ตัวแสดงคนนั้น คนตายคนนั้น คนโง่คนนั้น คนเลวคนนั้น อิอิอิ ฮาฮาฮา ก็แค่สนุกๆๆๆๆๆๆ ทุกข์ก็สนุก สุขก็สนุก เศร้าก็สนุก รักก็สนุก ชังก็สนุก สำเร็จก็สนุก ล้มเหลวก็สนุก เป็นคนบ้ายิ่งสนุก..........งงไหมเนี๊ย? จากคนลึกลับ คิดไปเอง บ้าๆบอๆ .....ก๊ากกกกกกกกกกก.....ท่าทางจะบ้าจริงแห่ะ !
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
