More Cute Comments จิตเอยจิตลอยไปสู่ลานฝัน ผูกตะวันซ่อนไว้ตรงริ้วหมอก หยิบปุยเมฆแต่งไล้คล้ายระลอก แล้วย้อนตอกดาวสวยห้อยตามไม้ เมื่อฟ้างามละไมสวยสว่าง จึงปล่อยจิตย่างเดินตามฝันไหว ปล่อยความคิดท่องเที่ยวทั่วแดนไกล ปล่อยไปคว้าค้นหาตามแต่เพ้อ เริ่มเดินไล่ตามฝันที่ดังแว่ว เสียงพลิ้วแผ่วไปมาเหมือนแกล้งเผลอ จิตระรวยเคลิ้มไกลพลันละเมอ ยินเสียงเธอกระซิบวนลูบไล้ ต้นไม้เอนเบนลู่ทั่วทุกหน เหมือนช่วยฉันเสาะค้นหรือไฉน สายลมโบกเป็นแนวผ่านแมกไม้ เหมือนสื่อทางไปค้นสิ่งที่รอ ยะเยือกหนาวกับลมที่ไล้เกาะ ช่างปะเหมาะไหวว้างมาคอยต่อ เหลียวหลังดูไร้คนจะปลอบท้อ มีแต่เงาไร้รื่นยืนโดดเดียว กาลเวลาไม่หยุดยังแผดเผา คิดไปไกลเก่าก่อนที่เคยเที่ยว เธอจูงฉันเดินไปตามเลาะเลี้ยว ดูดอกไม้ทั้งเที่ยวดูนกกา นั่นลำธารไปนั่งไปเที่ยวแวะ นั่นดินแฉะไปย่ำเลอะเต็มขา นั่นสวนไม้ที่กรุ่นชื่นอุรา นั่นดงหญ้าไปนั่งดูตะวัน ลมกรรโชกไล้ผ่านรมทั่วหน้า เหมือนเตือนจิตไปไกลถึงเพ้อพรั่น จิตเหว่ว้าไปค้นเดินหากัน แต่ยามนี้เธอนั้นห่างไปไกล เหลียวตาไปมองฟ้าดาวยังอยู่ จิตกลับไกลเกินรู้รอยเจ็บถี่ หรือเราเพ้อเพราะไข้รุมราวี จึงไหวรี่เหมือนฝันกอดระทม
6 กุมภาพันธ์ 2551 16:16 น. - comment id 820527
อาปี่ ไอคิว 150 มาอีกแล้วจิ คนโง่ๆ ตามมะค่อยทันจิ
6 กุมภาพันธ์ 2551 16:18 น. - comment id 820532
กลลท โสภณาอนุกูล บังคับให้มีคำใช้ไม้มลายทุกวรรค โดยไม่กำหนดจำนวนและตำแหน่งของคำ โอ้พระร่มโพทองของน้องไฉน ไม่เห็นไทกลับหลังดังประสงค์ ตั้งแต่ท้าวไปจากน้องพรากองค์ อาไลยทรงโศกเศร้าร้าวอุรา เมื่อยามเสวยเสวยชลเนตรไหล ดังฟอนไฟไหม้อกหมกมุ่นหา พระจอมไทไกรจักรหลักโลกา อนาถายากไร้หมดไพร่พล (ศิริวิบุลกิตติ์)
6 กุมภาพันธ์ 2551 16:19 น. - comment id 820533
พระจันทร์ที่ลอยเด่นแสงนวนจ้า จันทร์เจ้าขาขออะไรหน่อยได้ไหม บนท้องฟ้ามีดาวตั้งมากมาย ขอมีไว้สักดวงประดับใจ...... ............................................. http://srakaew.tht.i
6 กุมภาพันธ์ 2551 16:25 น. - comment id 820538
เรียนทุกท่าน อันกลอนกลบทนั้น ครูกลมักบอกว่า กลบท คือ การประดิษฐ์ คิดแต่งคำประพันธ์ ให้มีลักษณะ แปลกไปจากเดิม โดยลักษณะ บังคับเดิม ของคำประพันธ์นั้น ยังคงใช้อยู่ครบถ้วน แต่แต่งเพิ่มเติมขึ้นให้ต้องตามลักษณะของกล คำประพันธ์ ที่แต่งเป็น กลได้มีทั้ง โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน และร่าย ซึ่งสามารถแต่งได้เป็น ๒ แบบ คือ แบบกลอักษร และแบบ ซ่อนรูป (เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า กลแบบ) กลบทเป็น เครื่องแสดงสติปัญญา ของกวีในการที่ จะคิดค้น พลิกแพลง กวีนิพนธ์ แบบฉบับ ให้มีลักษณะ เด่นเป็นพิเศษขึ้น โดยการเพิ่ม ลักษณะบังคับต่างๆ และเป็นเครื่อง ลับสมอง ลองปัญญา ในหมู่กวี ด้วยกัน ในการที่จะ พยายาม ถอดรูปกลแบบ ที่ซ่อนไว้ให้สำเร็จ ผลพลอยได้ ก็คือความไพเราะ ของกวีนิพนธ์ แต่ก็มีกลบท อีกจำนวนไม่น้อย ที่ไพเราะสู้ คำประพันธ์ ธรรมดาไม่ได้ เนื่องจาก กวีเพิ่มลักษณะบังคับ ที่ไม่เอื้ออำนวย และครูที่เล่นกลอน เล่นคำมาตลอดนับสิบๆปีท่านหนึ่ง ก็ได้กล่าวว่า ผมเคยพูดหลายหนแล้วว่ากลบททำให้เดินความยาก แปลว่าจะทำให้รสความด้อยลง ผมจึงไม่ชอบกลบท แต่ยอมรับว่ามันเป็นแบบฝึกหัดที่ดี เพราะทำให้ต้องคิดคำมากกว่าปกติ โอเลี้ยงเพิ่งหัดเรียนแค่ไม่ถึง 3เดือน(เริ่ม27-11-07) ยิ่งใช้คำด้อยมากกว่าครูทั่วๆไป การสื่อความยิ่งยาก มักเล่นเน้นคำ เพราะการจำคำได้มากเท่าไร ก็เป็น คุณประโยชน์กับ การเขียนกลอน ถ้า ผู้ใดรู้สึก "ระคาย" ในความรู้สึกต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
6 กุมภาพันธ์ 2551 16:31 น. - comment id 820541
ปล. โอเลี้ยงมักเขียนกลบทแบบสดๆ(และเป็นครั้งแรกแทบทุกแบบ) ดังนั้น ถ้าทำผู้ใด "ระคาย" จะเขียนบอกทุกครั้งให้เข้าใจ กับคนที่เพิ่ง "บังเอิญ"มาอ่านนะคะ ................................... ทุกครั้งที่มีการเริ่มต้น ไม่ว่าจะเป็นตอนแรกที่เราหัดเดิน หัดพูด หัดวิ่ง หัดไปโรงเรียน หัดไปเข้าสังคมคนหมู่มาก อาการหนึ่งที่เรามักมีคือ...ตื่นเต้น กระตือรือร้น อยากทำกริยาซ้ำๆไม่เหน็ดไม่เหนื่อย แม้แต่การเขียนสารพัดอย่าง ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ กลอน โคลง ไดอารี่ ฯลฯ เราต่างคงลืมวันแรกกันไปแล้วก็เป็นได้ อาการจดจ่อ อยากเขียน อยากเรียนรู้ผลงานตลอดเวลา แต่ก็อาจมีบางคนมีอาการเบื่อและกลัวการเขียน หลังจากผ่านการท้อมาหลายหน หรืออาจจะมีนับสิบ ที่เขียนแล้ว มักถูกคนดูถูก เหยียบย่ำ แต่ก็มีหลายสิบ หลายร้อยบ้ามานะเขียน ทั้งๆที่ถูกคนดูแคลน เป็นงาน ขยะ แต่เขาก็ยังบ้าเขียน เขียนอย่างหามรุ่งหามค่ำ เพื่อท้าทายความสามารถตนเอง เพื่อขุดค้นพลังลึกและลับที่สุดของสมองตัวเอง เหมือนเด็กเพิ่งหัดเดิน ที่มักล้มไม่น้อยกว่าหนึ่งครั้ง หรือการเล่นเกมต่างๆ กว่าเราจะเข้าใจ กว่าเราจะเป็นนักเรียนคนเก่งได้สำเร็จ ต่างต้องใช้เวลา ความอดทน และมานะที่จะเรียน เคยคิดไหม....วันแรกที่ยังไม่เป็นอะไรในทุกสิ่ง ไม่ว่า จะเป็นการเขียน ที่บางคนมองว่าง่ายกว่าปอกกล้วยเข้าปาก แต่ถ้าเขามองไปถึงวันแรก ที่หัดอย่างยุติธรรม เขาจะเห็นว่า เขาเองก็วนเวียนกับสิ่งนั้นๆ อย่างหมกมุ่นไม่หยุดหย่อน ยังเขียนงานได้ไม่ดีในสายตาคนทั่วไปอยู่หลายครั้งเช่นกัน สิ่งหนึ่งที่ทุกท่านอาจลืมคิด ไม่เคยมีคนไม่ทำอะไรแล้วประสบความสำเร็จทันที แม้แต่คนที่มีพรสวรรค์มากที่สุด การเรียนและผิดหวังต่างหากที่สอนเราเป็น...คนชำนาญจนเรียกได้ว่าเก่ง อย่าท้อ อย่าเบื่อ ถ้าวันนี้เรายังไม่เป็นไม่เก่ง ทุกอย่างต้องมีการนับหนึ่งกันทั้งสิ้น....... โปรดจำไว้...อดทนต่อไป เพื่อ..เป็นคนชำนาญการในวันหน้า ณ หนึ่งความรู้สึกยามท้อ ของตัวเอง...
6 กุมภาพันธ์ 2551 17:08 น. - comment id 820563
จิตหนอจิตล่องไปอยู่ไหนหนอ คนไกลรออยู่นาน ณ.ลานฝัน ไฉนเล่าเจ้าหายลับหลายวัน ดั่งลืมกันลืมไกลไม่หวนคืน ต่างคำเอ่ยพร่ำออกที่บอกไว้ แม้นห่างไปก็จะกลับมิลับฝืน ยังเสมอจิตหมายไม่คลายคืน และย้ำยืนอยู่ไซร้...เคียงใจเธอ. จะถูกฉันทลักษณ์รึเปล่าไม่ทราบ.. คุณโอเลี้ยง..ตอบด้วย..เปลี่ยน...
6 กุมภาพันธ์ 2551 17:26 น. - comment id 820572
ดี จ้ามี่... ทำการบ้านเสร็จแล้วเหรอจ้ะ......
6 กุมภาพันธ์ 2551 18:03 น. - comment id 820580
เขียนไม่เป็นอ่ะ ขออ่านเฉยๆนะจ๊ะ น้องมี่...
6 กุมภาพันธ์ 2551 21:52 น. - comment id 820661
กลบทนี้มีด้วยเหรอจ๊ะ
6 กุมภาพันธ์ 2551 22:04 น. - comment id 820674
พี่เก่งมาแอบยอเพิ่มน้ำหนัก หวังมี่พักเลี่ยงเขียนอีกหลายหน้า ด้วยมึนกลอนกลบทยอดตำรา จึงยอมาเกินจริงไปตั้งร้อย
6 กุมภาพันธ์ 2551 22:32 น. - comment id 820677
พี่แจ็คเท่ห์เล่นกลอักษรล้วน มีทั้งฮาทั้งกวนมื่นเกินไข มี่เมียงมองแอบกลั้นอย่างว่องไว เสียงหัวเราะยังไกลหลายร้อยวา
6 กุมภาพันธ์ 2551 22:36 น. - comment id 820678
นั่นพี่ยาคนสวยสาวคนเก่ง เรื่องบรรเลงบทกลอนได้ทุกเที่ยว แต่งานเยอะแอบแวะได้เดี๋ยวเดียว พี่เลยอ้างเพียวเพียวเขียนไม่เป็น อิ อิ อิ อิ มี่รู้พี่รับศึก(กลอน)หลายบ้าน เก่งนะคะ มี่ไม่ไหวจิ
6 กุมภาพันธ์ 2551 22:41 น. - comment id 820681
กลบทมากแบบเสกสรรค์หา พี่เอินมาลองบ้างสักนิดไหม เหมือนต่อภาพจิกซอว์วุ่นวุ่นไง สนุกนะลองไหมพี่คนดี...
6 กุมภาพันธ์ 2551 22:11 น. - comment id 820707
คุณต้นกล้าอ้อนขอกับจันทร์เจ้า คิดบอกเล่าความฝันที่หวังบ่อย หวังดวงดาวลอยมาเหมือนคิดคอย ดูขอน้อยไปนิดนะแค่ดวงเดียว
6 กุมภาพันธ์ 2551 22:25 น. - comment id 820711
คุณอรุณเขียนกลบท เกือบเยี่ยม มา เสียเหลี่ยมตรงท้ายก่อนจบบท จอสระไอไม้ม้วนมาผิดพจน์ จึงต้องลดแต้มงามของงานไป....
7 กุมภาพันธ์ 2551 17:38 น. - comment id 820952
สุดยอดไปเลยครับ
7 กุมภาพันธ์ 2551 21:22 น. - comment id 821063
ลำธารไหลผ่านไพรภูสวรรค์ จิตหวิวสั่นวาบวูบดั่งไม้ไหว ห่วงคนหลังยังคอยอยู่แดนไกล ฝากอุ่นไอจากภูสู่บ้านเรา
15 กุมภาพันธ์ 2551 20:31 น. - comment id 824284
ขอบคุณ คุณเชษฐภัทร วิสัยจร และคุณฝากฝัน ด้วยนะคะ ที่แวะมาติ ชมนักเรียนเขียนกลบทคนใหม่อย่าง โอเลี้ยงค่ะ