เหม่อมองดาราบนฟ้ากว้าง สุดเคว้งคว้างอ้างว้างอย่างหงอยเหงา ถอนหายใจซ้ำซ้ำอย่างแผ่วเบา ลมเอยช่วยพัดเป่าเหงาให้ผ่านไป ระยิบระยับดาราบนฟากฟ้า สะท้อนมาพาน้ำตาให้ร่วงไหล โอ้เย็นย่ำค่ำคืนนี้ช่างปวดใจ เพราะความไกลห่างบ้านถิ่นฐานเดิม แหงานมองท้องฟ้าอิกหนึ่งครั้ง น้ำตายังร่วงไหลมากมายเพิ่ม มีความเหงาความห่างเป็นทุนเดิม ยิ่งซ้ำเติมให้ตัวฉันนั้นเหงาใจ