ดึกคืนหนึ่งคืนนั้นยากเห็นหน้า ทั่วฟ้ามัวฟ้าหม่นพาใจหมอง ฉันนั่งนึกนั่งนิ่งไร้คะนอง ปากอ่านท่องอ่านทวนพลางมองทาง ฟ้าคล้ำมืดคล้ำมัวสีหมึกหม่น ใจกระเสือกกระสนวุ่นมิสร่าง กลอนที่ร่ายที่เรียงเริ่มเลือนราง ใจเริ่มจืดเริ่มจางเหมือนจ่อมจม สายลมเย็นลมเยือกผิวยิ่งเยียบ ยากเทียบบ่งเทียบบอกลมที่บ่ม เงาประชิดประชันเข้ามาชม ฉันแทบล้มแทบหลับทรุดข้างรั้ว เงาที่เกยที่กรายมายืนก๋า พูดด้วยหาด้วยห่วงแล้วลูบหัว หนูนั่งรอนั่งรนสั่นระรัว หรือหวั่นกลัวหวั่นเกรงมีใครกราย ลุงมาตามมาเตือนไปขึ้นตึก ด้วยดึกนักดึกหนาอย่าเบื่อหน่าย ไฟก็วูบก็วาบดูวุ่นวาย อาจมีคนมีคล้ายคนร้ายคอย ลุงเดินคลอเดินเคียงขนานข้าง ฉันเดินย่างเดินหยิบเศษเงินย่อย ให้ด้วยคิดด้วยคุณที่ลุงคอย ยามเหม่อลอยเหม่อลืมเลือนเวลา
โอเลี้ยง 16 ม.ค. 2551 00:23 น. - ID 111656 
1057
1
0
16 มกราคม 2551 07:45 น. - comment id 811688
16 มกราคม 2551 15:28 น. - comment id 811885
หวัดดีครับ ตามติดทุกกลบทและทุกกลอนของคุณครับ.
16 มกราคม 2551 16:23 น. - comment id 811907
มีเพื่อนมาเม้นท์แล้วนิ อาปี่
15 กุมภาพันธ์ 2551 19:46 น. - comment id 824270
ขอบคุณ คุณsonax พี่แจ็ค พี่เก่ง ที่แวะมาอ่านนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
