๏ ใจเอยเหมือนติดข้อง.............บ่วงกรรม เวียนผูกเข้าจองจำ.....................ไป่พ้น นานวันกลับยิ่งถลำ......................ลึกสู่ อกเนอ กลืนหลั่งน้ำตาล้น.......................ซ่อนไว้อาดูร ฯ ๏ กรรมใดหรือตกต้อง..............ตามทัน หรือบาปจากปางบรรพ์................ก่อนสร้าง ยึงย้อนสบด้วยมหันต์...................เพรงสาป โถมทุกข์จนอกว้าง.....................ขื่นท้อทรมาน ฯ ๏ เถิด..หากน้องติดค้าง............หนี้กรรม ปวงบาปเคยกระทำ....................ก่อนให้ จักรับทุกผลนำ..........................สนองกลับ ทั้งหมดเพื่อชดใช้......................ตราบแม้นสาสม ฯ ๏ แต่ชาตินี้..เถิดฟ้า.................เป็นพยาน จรดจิตอธิษฐาน........................สัตย์สร้าง สัญญาผูกใดจาร.......................จากพี่ ขอส่งคืนไป่ค้าง........................เพื่อแล้วอโหสิกรรม ฯ ๏ และแม้..เกิดชาติหน้า..........ฉันใด ขออยู่ไกลแสนไกล....................สุดหล้า กี่ภพกี่สมัย...............................เวียนอยู่ ลึกสุดจนจรดฟ้า........................แยกสิ้นเราสอง ฯ
12 มกราคม 2551 09:05 น. - comment id 810296
เศร้าจังเลยค่ะ
12 มกราคม 2551 09:23 น. - comment id 810302
12 มกราคม 2551 11:07 น. - comment id 810334
ฮือ ฮือ.....เศร้าค่ะ.....
12 มกราคม 2551 12:33 น. - comment id 810354
........................
12 มกราคม 2551 12:46 น. - comment id 810368
หนี้หัวใจไม่เคยจบ....
12 มกราคม 2551 15:05 น. - comment id 810421
ดีจ้า..........คุณเพรง.พเยีย.......... เศร้าจัง....... อยากจบสิ้นกันไปไม่หวนกลับ แล้วเปลี่ยนปรับหัวใจให้สวยหรู ในโลกนี้ยังมีคนอื่นที่ควรคู่ เพียงแค่เปิดประตูสู่ฟ้าใหม่ใจเบิกบาน ......................................... ปล.เพราะเหมือนเดิมจ้า
12 มกราคม 2551 17:24 น. - comment id 810455
สวัสดีค่ะคุณนาง ไพเราะมากค่ะ
12 มกราคม 2551 18:12 น. - comment id 810480
ทำนองเพลงบทเศร้า ซึ้งโศก เสียงล่องลอยลมโบก โศกซึ้ง ริมน้ำ.กลิ่นมิ่งโมก โชยผ่าน ชื่นหอม ยลหมู่แมลงภู่ผึ้ง ไต่ต้องบุษบา ถึงคราก็จากแล้ว บินจร ทิ้งโมกไม่อาทร มิ่งไม้ นัยเพลงสื่ออาวรณ์ พลิ้วแผ่ว ยินหนึ่งเสียงร่ำไห้ คลับคล้ายบทเพลง บรรเลงด้วยโศกซึ้ง สิ่งใด จึงสื่อเจ็บซึ้งใจ ซ่อนซ้อน เสียงเพลงสื่อภายใน ใจหม่น เสียงร่ำไห้สะท้อน สอดคล้องคีตกาล อธิษฐานส่งแล้ว คืนใจ ไม่เกี่ยวข้องอันใด อีกแล้ว นัยกวีช่างหวามไหว ชวนหวั่น รักคู่หนึ่งคลาดแคล้ว เปรียบแก้วแตกกระจาย ฯ งดงามในความเศร้า แจมนะ
13 มกราคม 2551 07:47 น. - comment id 810597
พิศพักตร์พิมพิลาไลย งามแขไขอนงค์นางสำอางยิ่ง งามน้ำใจงามกริยางามแท้จริง แต่ใครๆมองนิ่งยิ่งกว่างาม ใครเรียกเจ้าวันทองหญิงสองใจ ผิดที่ไหนวานใครตอบคำถาม ศรีประจันขุนช้างชิดติดตาม ขุนแผนหยามพานางลาวทองมา นางวันทองต้องโทษแดนประหาร กลายเป็นผีซมซานพานพบหน้า จนถึงคราวพลายงามหลานยายมา บวชให้นางจึงได้พ้นภัยพลัน น่าสงสารหญิงงามในวันก่อน ยุคเก่าย้อนหมุนเวียนแปรเปลี่ยนผัน หญิงไทยสมัยใหม่หรือเทียมทัน งามหญิงนั้นงามยิ่งพิมพิลาไลย
13 มกราคม 2551 19:25 น. - comment id 810744
"..สวัสดีครับ เพราะมากๆครับ..ซึ่งเห็นภาพได้อารมณ์