~*เปรียบต้นไม้ริมธารที่กว้างใหญ่ พักพิงได้ร่มเงาเจ้าก็หนี ปล่อยต้นไม้เงียบเหงาเศร้าชีวี ไม่เห็นมีตัวเจ้าเฝ้าแอบอิง~* ~*เคยแนบชิดกระซิบบอกต้นไม้ใหญ่ เป็นต้นไม้ใบหนา สาขากิ่ง ให้ความสุขความอิ่มใจใฝ่ประวิง จะขอทิ้งกายใจใต้ต้นเธอ~* ~*มาบัดนี้เหลือเพียงร่องรอยเจ้า ไม่เหลือเค้าความจริงให้จิตเผลอ สิ่งที่ผ่านเหมือนฝันที่ละเมอ พอจิตเพ้อถึงเจ้าเงาก็จาง~*
แป้นแล้น 10 ม.ค. 2551 20:53 น. - ID 111460 
757
0
0
10 มกราคม 2551 21:03 น. - comment id 809845
ดีใจจังเลย มีนักกลอนคนใหม่ที่มี่ จะเข้ามาเยี่ยมบ่อยๆ นะคะ
10 มกราคม 2551 22:13 น. - comment id 809880
ริน-ฝากรักฟากฟ้า ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาอ่าน มีไรแนะนำด้วยค่ะ
10 มกราคม 2551 22:46 น. - comment id 809898
ป้าจ๋า..มาร่มไม้ชายคา..แต่เศร้าจังง่ะ อ่านแล้วเข้าใจง่ายคะ...ลงอีกนะคะพิมตืดตามอ่านเจ้าคะ
11 มกราคม 2551 09:09 น. - comment id 809991
หน้าส่วนตัว
ร้าวรานใจสาวแป้นแล้น
(กาพย์ชนัญชยางค์ 32)
โอ้ว่าแป้นแล้น ทุกข์ใจเหลือแสน
ได้ยินเสียงแคน ของหนุ่มบ้านไกล
เคยพูดเว้าวอน เคยอ้อนหัวใจ
เจ้ามาจากไป ดุจข้าวทิ้งเคียว
ในห้วงราตรี ไร้แสงไร้สี
มืดมิดทวี มีเราผู้เดียว
ไร้คนเคียงข้าง อ้างว้างเปล่าเปลี่ยว
จิตใจห่อเหี่ยว ขาดคนเหลียวแล
นั่งคิดคำนึง เผลอจิตคิดถึง
ใจเฝ้ารำพึง โศกเศร้าดวงแด
อยากเอ่ยคำรัก ฟูมฟักมิแปร
อยากเจอรักแท้ แน่อนนจีรัง
แหงนมองท้องฟ้า ไร้เดือนดารา
สายลมเมฆา ชักชวนบิดบัง
เปรียบเช่นความรัก ถูกหักให้พัง
สุดท้ายความหวัง ก็พลันมลาย
ทิดกึ่ม
10-01-2551
11 มกราคม 2551 11:39 น. - comment id 810075
พิมญดา ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยม
11 มกราคม 2551 11:40 น. - comment id 810077
เศร้ามากไปอีกมั้ยเนี่ยทิดกึ่ม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
