..หนึ่งอณูของความเศร้า ที่เล็ดลอดผ่านอารมณ์เหงา..จากที่ห่วงหา กำลังหัวเราะตัวฉัน..ที่กำลังมีน้ำตา ซึ่งฉันเองก็รู้เหตุผลเพียงว่า ..เพราะร้าวรอน[b] . ..ยังเหนื่อยล้า กับเรื่องราววันผ่าน ฝันร้ายที่เรื้อรังมานาน ...แฝงตัวเร้นซ่อน วันดี-คืนดี ...มันก็รู้สึก [b]อาทร เมื่อในดวงตากลับเห็นภาพเก่าก่อน...อีกครา . ..พยายามจะลบล้าง.. เพราะคิดว่ามันอาจเลือนลาง -บ้าง ...ภาพที่ว่า แต่รู้ไหม..ยิ่งมองลึกลงไปในดวงตา ก็พบได้เพียงความปวดปร่า...ที่นับวันจะหนักหนาเหลือเกิน . ..รู้นะ..ฉันรู้ว่าตัวเองกำลังสับสน อยากมีใครสักคน..นั่งลงข้าง-ข้าง อย่างไม่เขิน รับฟังในทุกสิ่งที่ตัวฉัน..ได้พบ - เผชิญ.. ช่วยล้างความรู้สึกที่มันสาหัสเหลือเกิน..ให้หมดไปจากใจฉัน..เสียที ********************************************************************** ..คิดถึงทุกคนครับ -__-
22 กุมภาพันธ์ 2545 14:49 น. - comment id 36829
วันคืนที่เนิ่นนาน อาจเปลี่ยนใจคน ให้เวียนหมุนไป
22 กุมภาพันธ์ 2545 18:06 น. - comment id 36835
คิดถึงผู้ชายคนเดิมเหมือนกัน หายไปเลยนะ กลอนยังเพราะเหมือนเดิมเลยจ้ะ
22 กุมภาพันธ์ 2545 19:01 น. - comment id 36849
อย่าปิดตัวเองอยู่หลังประตูบานเก่า เพราะความเหงาจะไม่มีวันจางหาย ออกมาจากห้องเดิมเดิมที่ปิดตาย หนทางข้างหน้าจะดีร้าย..อย่างน้อยก็ยังเป็นทางใหม่ใหม่ ให้ลองเดิน
22 กุมภาพันธ์ 2545 23:04 น. - comment id 36886
คิดถึงเช่นกันค่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2545 03:14 น. - comment id 36946
มาให้กำลังใจจ้า... คิดถึงเช่นกันเลย
25 กุมภาพันธ์ 2545 15:20 น. - comment id 37295
ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน กลอนยังเพราะเหมือนเดิมเลยนะคะ
27 กุมภาพันธ์ 2545 13:56 น. - comment id 37563
ขอ post เก็บไว้นะ ชอบหน่ะ