ตะวันน้อยคล้อยเคลื่อนเลื่อนลับฟ้า หมู่ปักษาลากลับยามอับแสง ใกล้จะหมดเวลาการแสดง มายาแห่งแรงบินทรงพลัง เจ้าคือนกบินได้ในอากาศ ใจฉันผินบินวาดในความหลัง เจ้ากางปีกหลีกบินสู่รวงรัง ใจฉันยังคว้างเก้อไร้ทางเดิน บินมาทั่ว...หัวใจ...ก็เหนื่อยอ่อน ไม่อาจถอน...หัวใจ...ระหกเหิน ทางยาวไกล...หัวใจ...ช้ำเหลือเกิน การดำเนิน...หัวใจ...พ่ายเรื่อยมา มาวันนี้ปีกของฉันพลันหล่นหาย ไม่ถึงตายดายดิ้นลงต่อหน้า แต่อาจเสียชีวิตในชีวา ปีกที่ว่าคือปีกแห่งเสรีฯ
ร้อยดารา 2 มิ.ย. 2544 17:13 น. - ID 1111 
1208
0
0
2 มิถุนายน 2544 17:37 น. - comment id 2982
เพราะจัง.....
2 มิถุนายน 2544 20:03 น. - comment id 2986
ชอบมุมมอง ความคิด สัมผัสของคำ สรุปแล้วชอบหมดเลย
3 มิถุนายน 2544 10:25 น. - comment id 3005
ขอบใจที่ชอบนะ เป็นกำลังใจมากๆเลย
3 มิถุนายน 2544 15:37 น. - comment id 3024
เพราะมากเลยจ๊ะ........ร้อยดารา
3 มิถุนายน 2544 16:34 น. - comment id 3029
เพราะจังเลยค่ะ
4 มิถุนายน 2544 17:33 น. - comment id 3072
ขอบใจโคลอน ขอใจน้ำแข็ง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
