เธอกะฉันในวันวาน.....

คีตากะ

จำได้ไหม ? ห้องเรียนห้องนั้น...............
เราเคยยิ้มให้กันอยู่เสมอ
ด้วยแววตาใสซื่อของเธอ
ทำใจฉันละเมอไปแสนไกล
 
จำได้ไหม ? ถนนสายนั้นที่ทอดยาว............
มีเรื่องราวบางอย่างจารึกไว้
เคยได้พบ เคยได้พูดความในใจ
เคยหลงทาง เคยท้อใจ ไม่ลืมเลือน
 
จำได้ไหม ? เรือโดยสารลำนั้นไง...........
เคยมีเธอเคียงใกล้คอยเป็นเพื่อน
เธอเลี้ยงไอศครีมฉันยังย้ำเตือน
ช่างอร่อยจนลืมเลือนวันเวลา
 
จำได้ไหม? รถเมล์สายนั้นเคยชิดใกล้.........
ยังคงอบอุ่นในหัวใจนักหนา
เคยสบตาโบกมือก่อนอำลา
ยังจารึกถ้อยคำบนท้องฟ้า ฉันรักเธอ
 
จำได้ไหม? ดอกไม้ช่อนั้นส่งให้เธอ........
แต่เธอไม่ยอมรับทำฉันเก้อ
สุดท้ายมันก็กลายเป็นของเธอ
ช่างเป็นวันที่ล้นเอ่อด้วยไมตรี
 
จำได้ไหม?ครั้งหนึ่งเธอร้องไห้..........
ยังคงมีฉันปลอบใจไม่หน่ายหนี
อยากร้องไห้เป็นเพื่อนเธอคนดี
แต่ต้องกลั้นน้ำตานี้ บอกกับเธอให้สู้ไป
 
 
จำได้ไหม?วันที่เธออ้างว้างไม่มีใคร......
ฉันยังคงไม่อาจทอดทิ้งเธอไปได้
คงอยู่เป็นเพื่อนเธอให้คลายใจ
แม้ใครๆจะมองฉันไม่สู้ดี
 
หัวใจเธอบริสุทธิ์และใสซื่อ........
จึงยึดถือฉันเป็นเพื่อนเธอวันนี้
บอกตามตรงทำใจลำบากยากเต็มที
ต้องฝืนใจเป็นเพื่อนกับเธอคนแสนดี ทั้งที่ใจมันไหวเกิน.......