เทวษหวั่นไหวเชื้อสิเรื้อร้าง ปานทัณฑ์วางแก่ชีวาจักหาไหน หากแม่ผันจิตพรากจากสายใย ปลิดเอาชีพข้าไปด้วยเถอะแม่ ภูรโลกจักโศกสิ้นถวิลวาด ยามนุชนารถสิ้นเชื้อมาเผื่อแผ่ สวาทเคยรัญจวนกลับปรวนแปร รั้งดวงแดตรอมตรมระทมร้าว สูรลับสิ้นกาลล่วงจากห้วงแล้ว พร่างดาวแพรวระยับประทับหาว หวนคนึงถึงแก้วตาทุกคราคราว เหน็บใจราวจะเรื้อในเชื้อรัก วิตกย้ำคำนึงร้าวหทัยรอน หวั่นสะท้อนไหวทรวงล่วงตระหนัก อุ่นเคยอิงเป็นทิ้งร้างไกลห่างพักตร์ ฤานุชเจ้าหาญหักน้ำใจแล้ว พิลาปร่ำคร่ำครวญรวนจิตพ่าย น้ำตาชายหลั่งรื้นสะอื้นแผ่ว เกินซ่อนช้ำกล้ำหนไปพ้นแนว หยดหยาดแก้วรินไหลชุ่มนัยตา --------------------------------------------------- ลานเทวา
25 ธันวาคม 2550 19:51 น. - comment id 804314
ซับน้ำตา ซ่อนไว้ อย่าให้ร่วง กล้ำกลืนเจ็บ ช้ำทรวง อย่าร่ำไห้ อย่าให้คน บนฟ้า ที่ห่างไกล ต้องห่วงใย ในคน เจ้าน้ำตา ******************************
25 ธันวาคม 2550 21:02 น. - comment id 804342
... โอ โหย๋ะ โย๋.. พี่ลานเทวา ใครทำให้พี่ต้องเจ็บช้ำน้ำใจน๊า มาม่ะๆ คนดี น้องฉางน้อยนี้จะเช็ดน้ำตาให้ อิอิ อิอิ ล้อเล่นน๊า เดี๋ยวแฟนของปู่... ด่าเปิง 5555 ฝากความคิดถึงให้คนข้างกายปู่ด้วยน๊า อะแฮ่มๆๆ ใครหว่า ม่ะบอกหร๊อก
25 ธันวาคม 2550 21:18 น. - comment id 804352
เอาผ้าเช็ดหน้ามาให้ค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
25 ธันวาคม 2550 22:09 น. - comment id 804370
ทำใจดีๆ ไว้ค่ะ
25 ธันวาคม 2550 22:22 น. - comment id 804373
ถึงเศร้าก็ยังเก่งค่ะ ทำไงถึงจะได้ซักครึ่งนึง
26 ธันวาคม 2550 04:40 น. - comment id 804404
มาชมผลงานครับ เก่งจังคนอะไรไม่รู้
26 ธันวาคม 2550 08:19 น. - comment id 804425
สวัสดีค่ะแวะมาเยี่ยมชม และแวะชื่นชมด้วยใจค่ะ เก่งจัง!