เคยนั่งกันต่อกลอนสุนทรหวาน สานกลอนกานท์ผ่านอารมณ์ประสมศิลป์ อ้อนคำพ้อทอถ้อยร้อยไพลิน ได้ยลยินรักทางไกลใต้ฟ้าคราม เคยแหววหวานกานท์กลอนสุนทรถ้อย ร่วมเรียงร้อยสร้อยภาษาอุราหวาม กานท์กรองทอคำต่อคำล้ำงดงาม จิตคล้อยตามจินตนาผ่านฟ้าไกล ในคืนค่ำดาวต่ำช่างเหน็บหนาว แหงนมองดาวเศร้าจิตคิดฝันใฝ่ คะนึงถึงดวงกมลคนอยู่ไกล อยากมาให้ต่อกลอนออดอ้อนกัน รู้ไหมหนออุราว้าเหว่หนัก สุดห้ามหักกมลจนไข้ครั่น เคยนั่งอยู่หน้าจอต่อล้อกัน ข้ามคืนพลันเศร้าสร้อยคนเหงาคอย เมื่อไหร่คุณจะกลับมาสักคราหนอ คนที่นี่นั่งรอด้วยเหงาหงอย จนหมู่เมฆคล้อยเคลื่อนดาวเดือนลอย เฝ้านั่งคอยคนไกลอยู่มิรู้นาน เคยนั่งกันต่อกลอนสุนทรถ้อย ร่วมเรียงร้อยสร้อยภาษาวาจาหวาน คิดถึงคุณตลอดยอดเยาวมาลย์ ใจร่ำขาน เผยผ่านปาก อยากพบคุณ
23 ธันวาคม 2550 09:18 น. - comment id 803621
ชอบคะ เพราะมาก
23 ธันวาคม 2550 11:47 น. - comment id 803654
ก็ตามไปภูเรือสิค่ะ
23 ธันวาคม 2550 12:05 น. - comment id 803661
คิดถึงคนมีเจ้าของ ก็มีความสุขดีนะครับ
23 ธันวาคม 2550 12:51 น. - comment id 803663
แต่งได้ดีกินใจ อยากรู้จักจังเลย ตามอ่านมาเรื่อยๆอะคะ
23 ธันวาคม 2550 14:14 น. - comment id 803674
ขอเป็นกำลังใจให้ คุณหนุ่มน้อยผู้คอยรัก ขอให้ใช้ความพยายามต่อไปเรื่อยๆนะคะ อ่านเรื่องราวของคุณช่างเหมือนของ "ดอกรัก" คือเป็นรักต่างวัยจริงๆ คืออายุแฟนมากกว่ามาก แต่ก็อบอุ่นซึ้งใจดี รักต่างวัยมีถมไปนะค้า เอาใจช่วยคะ คนดีๆซึ้งๆแบบนี้หายากนะคะ น่าจะเนื้อคู่นะ คุณก่องกิกคงแซวเล่นอะคะ อย่าเสียกำลังใจนะคะ
23 ธันวาคม 2550 21:07 น. - comment id 803715
ตอนนี้เกือบสามทุ่มแล้วดวงจันทร์นอกหน้าต่างที่บ้านสีเดียวกับดวงจันทร์ในภาพเลย สวยมากอ่านกลอนก็ซึ้งมาก น่าอิจฉาสาวคนนั้นนะคะ น้อยคนที่จะมาคุยกันด้วยกลอนแบบนี้ที่มีพระจันทร์และดาวแบบนี้
23 ธันวาคม 2550 21:55 น. - comment id 803721
ขอบคุณคะแต่คงไม่ไหว จาต่อกลอนเหนื่อยมากขอพักก่อนนะคะ
24 ธันวาคม 2550 13:31 น. - comment id 803823
ออกอาการ..คิดถึง..จึงเพ้อหา สมชื่อจริงๆนะคะ อิอิ
24 ธันวาคม 2550 14:19 น. - comment id 803835
ตอบ คห. 1 ขอบคุณมากครับสำหรับคำชมที่ไพเราะเช่นกัน
24 ธันวาคม 2550 14:45 น. - comment id 803839
ตอบ คห. 2 ขอบคุณมากครับสำหรับคำแนะนำดีดี ได้แต่ส่งใจไปถึงด้วยกลอนครับ
24 ธันวาคม 2550 14:47 น. - comment id 803853
ตอบ คห.3 และ คห.4 ขอบคุณมากครับที่แวะมาชม แล้วแวะเข้ามาอ่านไปเรื่อยๆนะครับ
24 ธันวาคม 2550 14:48 น. - comment id 803854
คิดถึงคนไกลก็ต้อง "รอ" นะค่ะ.....
24 ธันวาคม 2550 14:59 น. - comment id 803861
ตอบ คห. 5 ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องดีดีที่เล่าให้ฟัง
24 ธันวาคม 2550 15:06 น. - comment id 803867
ตอบ คห. 6 คืนสองคืนที่ผ่านไปนี้พระจันทร์ดวงโตสวยมากครับ ที่ภูเรือพระจันทร์ก็คงสวยเช่นกันครับ
24 ธันวาคม 2550 15:44 น. - comment id 803880
ตอบ คห. 7 เสียงขับขานผ่านสายได้สดับ ให้คนรับชื่นใจอยู่เมื่อรู้ว่า คนอยู่ไกลกลับมาแล้วแก้วกานดา ดั่งต้นกล้าในนาได้วารี
24 ธันวาคม 2550 18:44 น. - comment id 803916
เห็นเขากลับมาทักทายคุณแล้ว ความคิดถึงครั้งนี้ก็สมหวังแล้วน๊า ดีใจด้วยค่ะ
24 ธันวาคม 2550 20:59 น. - comment id 803984
มาพบแล้วค่ะ..รอนานป่าว... แวะมาแซวค่ะ...สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะ...
25 ธันวาคม 2550 05:09 น. - comment id 804035
มิน่าล่ะ ถึงชอบโต้กลอนกันนัก แซวเล่นค่ะ เป็นอะไรที่ทำให้บ้านกลอนไทยคึกคักมีชีวิตชีวาด้วยนะคะ แล้วจะติดตามตอนต่อไปนะคะคุณหนุ่มน้อย
25 ธันวาคม 2550 10:06 น. - comment id 804107
ตอบ คห. 8 คนที่เคยคิดถึงจึงได้รู้ เก็บอาการไม่อยู่ดูไม่ขัน การคิดถึงคนในดวงชีวัน เหมือนไข้สั่นจับจิตไม่นิทรา