ก่อนนั้นเนิ่นนานแสนนาน..มาแล้ว เธอก็แคล่วเธอก็คล่องเหมือน..ล่องหน ช่วยหยิบช่วยจับขยับทำ..ในบัดดล แต่ตอนนี้เรียกเป็นสิบหน..เธอไม่สนใจ เมื่อก่อนนั้นฉันเห็นเธอไม่เคยท้อ..ไม่เคยถอย แต่เดี๋ยวนี้แม้เพียงเรื่องเล็กน้อยเธอ่ก็บอก..ทำไม่ไหว เธอทำใหฉันไัม่อยากนึกถึงวันข้างหน้า..ที่ยาวไกล แล้วจะใหฉัน้ทำอย่างไรไม่อยากเห็นเธอเป็น..แบบนี้เลย
21 ธันวาคม 2550 08:29 น. - comment id 803020
แรกๆกับหลังๆ ไม่ค่อยเหมือนกันเนาะ
22 ธันวาคม 2550 18:00 น. - comment id 803456
แรก ๆ .. ก็เป็นอย่าง.. หลัง ๆ .. ก็เป็นอย่าง.. ช่างเถอะนะ.. มาอยู่เป็นกำลังใจให้แล้ว..ค่ะ.. สู้ ๆ เนาะ
22 ธันวาคม 2550 19:23 น. - comment id 803481
เกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ ทำให้ฉันอดหู่...และเป็นอยู่แบบนี้ ไม่สนใจการงาน..ไม่สนใจรอบข้างสักที เหมือนคนไม่มี...หัวจิตหัวใจ กลอนบทนี้ เหมือนพฤติกรรมของผู้หญิงไร้เงาปัจจุบันเลย ไม่รู้เพราะอะไรซิน่า แต่เป็นแบบนี้จริง ๆ