หยาดน้ำใสไหลลงตรงร่องแก้ม มุมปากแย้มแต้มวงหน้าแม้ตาหมอง น้ำสวยใสไม่มีใครคนไหนปอง แม้ยามต้องแสงแดดเช้าเงาวับวาว ดังดวงแก้วแพรวพร่างเกล็ดเพชรรัตน์ ประกายตัดตรงขอบตาระย้าขาว เหลือบสายตามาจดจ้องมองรุ้งพราว เด่นดังดาวแต่ร้าวใจใช่งดงาม หยดน้ำใสแฝงไออุ่นกรุ่นกลิ่นรัก ไม่อาจหักห้วงความคิดจิตหวิวหวาม เพียรเก็บกักสักเพียงใดไม่อาจปาม ไม่อาจห้ามหวงเอาไว้เพียงนัยตา น้ำจึงไหลไปตามทางอย่างที่เป็น ผู้คนเห็นเป็นหยดน้ำตามใบหน้า คนเรียกขานกันเนิ่นนานว่า"น้ำตา" ดูไร้ค่าน่าอับอายขายความใน หัวอกคนซึ่งแพ้รักตระหนักแล้ว อันดวงแก้วแววระยิบระยับไหว แท้ที่จริงสิ่งเหล่านั้นมันคือไฟ น้ำแข็งใสในหัวใจจึงละลาย
สีน้ำน้อย 17 ธ.ค. 2550 15:28 น. - ID 110662 
1033
4
0
17 ธันวาคม 2550 20:10 น. - comment id 801194
มาให้กำลังใจนะคะ
18 ธันวาคม 2550 18:52 น. - comment id 801665
หยาดน้ำใสไหลลงตรงร่องแก้ม มิอาจแซมแต้มรักกลับมาใหม่ หยาดน้ำตาหลั่งมาให้อาลัย หยาดหัวใจหลั่งใหลในน้ำตา
19 ธันวาคม 2550 11:19 น. - comment id 801954
ขอบคุณกำลังใจจากคุณช่ออักษราลีและถ้อยคำไพเราะจากคุณไม้หอมนะเจ้าค่ะ
19 ธันวาคม 2550 12:37 น. - comment id 801985
หยาดน้ำใสใหลลงตรงร่องแก้ม ใหลลงแซมกับความหม่นปนเศร้าหมอง หยุดเถิดหนาน้ำตาอย่าใหลนอง แม้รักต้องหายไปแต่ใจต้องอดทน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
