เหนื่อยเหลือเกิน....ความรัก....เหนื่อยเหลือเกิน จนคิดว่า คงเดิน ไปไม่ไหว อยากหยุดพัก หยุดเวลา หยุดน้ำตาที่เสียไป ฉันเหนื่อยเกิน....ที่จะรักใคร....เหนื่อยเหลือเกิน อยากร้องไห้ อยากตะโกน บอกกับฟ้า อยากตะโกน ถามว่า ผิดตรงไหน ผิดที่ฉัน....รักเธอ....มากเกินไป หรือผิด ที่ยอมให้เธอ มีใครอีกคน ท้อเหลือเกิน....กับความเหงา....ที่เข้าใกล้ เธออ่อนหวาน จนใจ ฉันสับสน สายลมจาง เมฆเทา ฟ้าเศร้าหม่น ทำไมฟ้า จึงดาลดล จนพบเธอ เมื่อวันนี้ เธอมี รักเป็นสอง เงาอย่างฉัน ที่ร่ำร้อง จึงสั่นไหว อยากขึ้นมา....เป็นหนึ่งเดียว....ในหัวใจ แต่สุดท้าย ที่ฉันได้ คือน้ำตา
11 ธันวาคม 2550 20:55 น. - comment id 798908
สับสนกะกลอน เหอๆ
12 ธันวาคม 2550 12:12 น. - comment id 799127
o art ก็ไม่ได้เขียนให้อาทนิคะ อิอิ
12 ธันวาคม 2550 18:40 น. - comment id 799277
สวัสดีคะ เข้ามาทักทาย เหนื่อยเหลือเกินกับรักที่สับสน ยอมให้เธอมีอีกคนจนหวั่นไหว ทั้งที่อยากอยู่คนเดียวไม่ให้ใคร แต่ทำได้แค่เสียใจอยู่คนเดียว ไม่เป็นไรหรอกคะ ความรักมักมีอะไรให้เรียนรู้เสมอ
13 ธันวาคม 2550 10:36 น. - comment id 799457
เหนื่อยนักก็พักก่อน หยุดอาวรณ์ในรักรวน หยุดพร่ำเพ้อคร่ำครวญ ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง อ้าว...เข้ากันมั้ยนี่ แค่จะบอกว่า เดี๋ยวทุกอย่างก็ลงตัวค่ะ ให้เวลา เป็นตัวกำหนดด้วยละกัน
13 ธันวาคม 2550 13:56 น. - comment id 799489
แวะมาทักทายและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
13 ธันวาคม 2550 16:28 น. - comment id 799554
o.. ไม้หอม/ปราณรวี/Black MooN ขอบคุณค่ะ กับกำลังใจ พยายามและให้เวลาสำหรับทุกอย่างเสมอค่ะ
16 ธันวาคม 2550 23:19 น. - comment id 800915
อวัยวะที่เรียกว่า รัก บางครั้งก็ไว้ไม่ถูกที่ ดังหัวใจจะดีต้องเต้นที่อก หากวางไว้ที่อื่น ใครเหยีบย่ำความรู้สึกคงเจ็บปวด หากแต่สิ่งที่ทำได้คือหันกลับมารัก และรักอย่างถูกที่ เอาหัวใจเต้นที่อกเหมือนเดิม มันก็ เป็นกำลังใจ เล็กน้อย แต่หมาศาล เป็นกำลังใจทุกวันคืนที่ผ่านพ้นไป เหน็บหนาวคราใด เชื่อและรู้เอาไว้ว่ามันคงไม่นาน...
19 ธันวาคม 2550 11:26 น. - comment id 801961
สักวันรักแท้จักมาเลือนความทรมาน์นี้ เมื่อนั้น การรอคอยและความสะเทือนใจในความเหนื่อยหน่ายต่อหวังทั้งมวลก็จักสูญสิ้น คงเหลือไว้แต่ รอยยิ้มและความเบิกบานแห่งแมกไม้ ที่จักมาสวัสดีอยู่ตรงหน้า สักวัน สักวัน
27 มีนาคม 2551 04:01 น. - comment id 835116
เห็นแล้ว เหนื่อย เหนื่อยแทน เหนื่อยเหลือเกิน แล้วหยุดเดิน หยุดเวลา ไปถึงไหน? แล้วตะโกน ถามฟ้า ฟ้าบอกไม๊? เขามีใคร สนใจไม๊ ใครต้องทน? ท้อเข้าไป เหงาเข้าไป เขาอ่อนหวาน ลมก็จาง ฟ้าก็หม่น สับสนเหรอ? ทำไงได้ ก็ฟ้า ให้มาเจอ ฟ้าก็ยัง เบลอเบลอ เอ๊อะ!! (คนหลายใจ)มาไง???? ถึงจะว่างั้น ว่างี้ พี่ก็เป็นอย่างพายนั่นแหละ ให้กำลังใจตัวเองเถอะ เพราะกำลังใจที่ดีที่สุด คือตัวเรา