โคชรา ... หญ้าอ่อน...?

ชีวินมธุรา

ยังมีโคชรา ตัวหนึ่ง ชอบหญ้าอ่อน
ใจรอนรอน ยามเห็น หญ้าเขียวสวย
รีบเร่งรี่ รุดไป นึกเอออวย
โชคคงช่วย พบแล้ว อิ่มท้องเรา
อันหญ้าอ่อน เคี้ยวง่าย ไม่ลำบาก
มิเหนื่อยยาก ถอนดึง ทั้งรากเง่า
ธรรมชาติ ของโค แต่วัยเยาว์
เติบโตเข้า เรี่ยวแรง ด้วยหญ้าคา
เหตุไฉน ใยคน เอาเปรียบนัก
ใช้งานหนัก ยังมีพอ หนำใจหนา
ยังยกขึ้น กระทบเทียบ ระคายตา
โคชรา หารู้ความ ตามเขาไป
ด้วยเป็นที่ คนเรา นั้นเล่าขาน
ยกประจาน เสียดสี เกินแก้ไข
อยู่ที่กาม ตัณหา นำหทัย
มั่วหลงใหล ในรูป อันสวยงาม
อย่าได้คิด เลวร้าย ไกลเลยนี่
คนดีดี บางที ริหยอกหยาม
ด้วยนิสัย เด็กเด็ก ยังติดตาม
แม้รู้ความ ยากจะห้าม ปรามได้เลย
หากว่าเป็น คนแก่ กิเลสมาก
คงทุกข์ยาก ด้วยกรรม นำเฉลย
หลีกมิพ้น กงกรรม  เฝ้าก่อเกย
ดุจหนามเตย ทิ่มตำ ทุกข์ยากนาน
เพียงล้อเล่น อย่าเห็น เป็นเรื่องใหญ่
สนุกไป ประสาเพื่อน เหมือนลูกหลาน
ดั่งพี้น้อง ร่วมรักใคร่ ชื่นเชยบาน
สมัครสมาน กันไว้ นั้นดีจริง
ส่วนผู้ใหญ่ อย่าเห็น เป็นเรื่องเล็ก
เล่นเป็นเด็ก มิรู้หรือ เรื่องผู้หญิง
นวลน้องนาง บางคน ถือกันยิ่ง
ให้ประวิง พินิจ ตริตรองดู
หากจะเย้า มาเย้า ชีวินนี่
มธุรา คนนี้ ไม่เคยหนี
เล่นอย่างไร ไม่ว่า แม้พาที
ในฤดี มิตรสหาย ดั่งคู่ควร
โคชรา มิรู้เรื่อง หาเคืยงไม่
คงตั้งใจ เคี้ยวเอื้อง มิผันผวน
รสหญ้าอ่อน นุ่มลิ้น ชิดเชิญชวน
มิลามลวน อิ่มท้อง สุขสบาย
ชีวินมธุรา
*******