ล่วงถวิลไหวผ่านสะท้านห้วง ร้าวแดดวงรอนรอนสะท้อนร่าย โศกเศร้าซึ้งตรึงปลุกอยู่ทุกภาย โดยเดียวดายโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา ห่อห่มดาวพราวฟ้าหนาวอากาศ อ่อนอนาถอยู่แต่ยามความห่วงหา คิดถึงอยู่ในทุกกาลเวลา วนใจพาเพ้อพร่ำร่ำร่ำครวญ แผ่วแผ่วพรมลมพริ้วละลิ่วลับ เหงาสดับใจตรึงคะนึงหวน ผะแผ่วผิวปลิวฝันไหวรัญจวน อย่าร้าวรวนให้ร้างเร่ห่างไกล ล่วงถวิลมิสิ้นกาลอันผ่านห้วง รอนรอนห่วงแต่แดโดยจักโหยไห้ รักจะร้าวหนาวจะหม่นกังวลใจ เขามาพรากเธอไปจากฉันแล้ว ไหวไหวหวั่นวันคืนสะอื้นไหว ดั่งดวงใจราโรยระโหยแผ่ว โศกสะเทือนถึงเรือนดาวอันพราวแพรว ว่าขวัญแก้วขวัญชีวาจะลาล่วง อ่อนอ่อนโอ้อกเอ๋ยเคยชิดชื่น ต้องมาขื่นร้าวตรมระทมห่วง เขาสิคลอคู่เคล้าเจ้าดอกดวง ระกำทรวงโหยไห้ใจรอนรอน ---------------------------- โดยคำ ลานเทวา
ลานเทวา 1 ธ.ค. 2550 15:49 น. - ID 110166 
1123
2
0
1 ธันวาคม 2550 16:15 น. - comment id 795475
เยี่ยมมากครับ คุณคนลานเทวา
1 ธันวาคม 2550 17:41 น. - comment id 795511
หน้าส่วนตัว
แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ
ห่างหายไปเป็นเดือนเลยนะค่ะ
อิอิ
แต่คุณภาพของกลอนยังเหมือนเดิม
หนาวแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
2 ธันวาคม 2550 07:21 น. - comment id 795591
ไพเราะเหมือนเช่นเคยอ่านค่ะ หายไปนานเลยนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
