จมอยู่กับอดีต.. เหมือนยิ่งกรีด..แผลย้ำซ้ำเรื่อยไป ภาพเทอยัง..วนเวียน..อยู่ในใจ ด้วยห่วงใย..รักใคร่ไม่เสื่อมคลาย จมอยู่กับอดีต.. นับรอยขีด..เขียนฝันยามหวั่นไหว ทุกค่ำเช้า..เฝ้าร่ำรำพันไป ทิ้งเรื่องราวในใจ..ที่อยากให้ย้อนมา จมอยู่กับอดีต.. กับความผิด..พลาดพลั้ง..ที่เผลอผล่า กับความทุกข์..สุดอาดูร..แสนปวดล้า กับน้ำตา..ไร้ค่า..ของคนที่ไม่เคยเหนมัน จบอยู่กับอดีต ด้วยใบมีด..แหลมคมคอยขู่ขัน ที่ไม่อาจลืมเทอ..แม้ผ่านไปหลายคืนวัน กับความผิดพลาดเหล่านั้น..ที่เทอไม่ยอมให้อภัย