คำลาคราครั้งนั้นยังหวั่นหวาม ไม่งดงามดั่งคำรักสักน้อยหนึ่ง ไยพ้นผ่านนานมายังตราตรึง ทั้งที่ไม่ซาบซึ้งแม้ครึ่งใจ ซ้ำยังสร้างรอยร้าวย้ำรอยลึก ห้วงอารมณ์รู้สึกเศร้าโศกไห้ แม้มากด้วยเหตุผลคลายหม่นใจ ก็ยากล้างทรวงในไร้โศกตรม สิ้นสุ้มเสียงสั่งเสียซึ่งสั่นเครือ ส่งรอยยิ้มระเรื่อเจือสุขสม ให้คลายหมองหม่นม่านลานระทม กลบกล้ำกลืนขื่นขมคอยข่มจินตน์ เพิ่งเรียนรู้เรื่องลาคราครั้งนั้น ยังแว่วหวั่นหวามใจไม่หยุดสิ้น แม้เหม่อมองแมกไม้ปลิดใบบิน หยดน้ำตาก็รดรินยากชินชา อยากได้ยินคำรักอีกสักครั้ง หากทำได้เพียงหวัง ยังหวังว่า สักวันหนึ่งวันใดในไม่ช้า ถ้อยคำอันปวดปร่าจักปราชัย
กวีปกรณ์ 15 พ.ย. 2550 21:05 น. - ID 109649 
1225
3
0
15 พฤศจิกายน 2550 21:59 น. - comment id 789156
ผ่านมาเยี่ยมครับคุณกวีปกรณ์ ใครบอกลาใครกันหรือครับ
15 พฤศจิกายน 2550 22:36 น. - comment id 789171
นอกจากคำลา แล้ว ใยยังอยากฟังคำรักเล่า....
16 พฤศจิกายน 2550 01:25 น. - comment id 789205
เพียงคำลาอาลัยในวันเก่า ยังโศกเศร้าตราตรึงคะนึงหวน แม้เหตุการณ์ผ่านไปไม่ย้อนทวน ก็เซซวนหวนรักเกินหักใจ ก็ทานผลไม้เยอะๆ ดิ้
16 พฤศจิกายน 2550 04:59 น. - comment id 789208
แวะมาทักทายค่ะคูณกวีปกรณ์
16 พฤศจิกายน 2550 09:37 น. - comment id 789308
ยอดเยี่ยมครับ เศร้าจังเลย...
16 พฤศจิกายน 2550 09:43 น. - comment id 789310
โตะจาย..นึกว่าจะลาไปไหน ซะแล้ว อิอิ
16 พฤศจิกายน 2550 12:20 น. - comment id 789419
ดีคะ แวะมาอ่านบทกลอนชึ้งๆ เศร้าด้วย ฮือๆๆ
19 กันยายน 2551 13:42 น. - comment id 896965
อ่านตอนอกหักพอดี อินดีจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
