เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา ที่ในแววตามีเพียงความว่างเปล่า ทั้งหัวใจมีแต่ความเงียบเหงา ไม่หวังให้ใครเข้ามาใส่ใจกัน ทุกวันที่ยังหายใจ ร่างกายมีแรงไว้เพื่อความฝัน ของคนอื่นอื่นร้อยพัน ที่ต้องการพลังงานจากฉันคนนี้ หมดความรักความหวังกับทุกสิ่ง อยากทอดทิ้งชีวิตที่อยู่นี่ เบื่อทุกอย่างไร้ใจจะยินดี จนถึงวันที่มีคุณเข้ามา เป็นเพื่อนรักเพื่อนเรียนก่อนจะจบ ไม่เคยคิดว่าจะคบมากเกินกว่า ความเป็นมิตรมอบน้ำใจธรรมดา ไร้ปรารถนาริรักให้ร้าวราน แต่เมื่อผ่านนานวันที่ได้คบ ไม่ว่ายิ้มยามสงบสนุกสนาน ไม่ว่ายามใจเศร้าเจ็บร้าวราน คุณไม่เคยปล่อยผ่านสักครั้งเดียว คอยใส่ใจทุกข์และทุกข์อยู่เสมอ ไม่ปล่อยให้เก้อยังแลเหลียว แม้ทุกคนไม่สนใจเมื่อซีดเซียว แต่ข้างกายหนึ่งเดียวก็คือคุณ ไม่รู้หรอกว่าหวังในสิ่งไหน จึงเข้ามามอบให้ความอบอุ่น ไม่รู้หรอกว่ารักที่การุณ เป็นเพราะคุณรักฉันแต่เมื่อไร ไม่ได้รักคุณหรอกจะบอกก่อน ไม่ใช่ซ่อนเก็บใจจริงจริงไว้ แต่ตกลงคบคุณเพื่ออะไร คงเพราะรักในน้ำใจที่มีมา จนวันนี้เนิ่นนานกึ่งหนึ่งแล้ว จึงมั่นใจตัวแน่แน่วเป็นหนักหนา ว่าหัวใจที่ดีขึ้นตลอดเวลา เป็นเพราะรักคุณรักษาให้หายดี อยากขอบคุณน้ำใจใสพิสุทธิ์ ที่ไม่เคยจะหยุดให้คนนี้ อยากขอบคุณความอดทนที่มากมี อยากขอบคุณรักดีดีจากหัวใจ ทุกวันนี้ชีวิตฉันที่เหลือ จะอยู่เพื่อทำให้คุณเป็นสุขได้ ทั้งหมดจนสิ้นลมหายใจ ขอมอบไว้มอบแค่เพียงคุณ
15 พฤศจิกายน 2550 18:59 น. - comment id 789076
เป็นรักแท้น่าชื่นชมครับ
16 พฤศจิกายน 2550 10:40 น. - comment id 789334
โหยยยยยยย...........น่ารักจัง
16 พฤศจิกายน 2550 13:14 น. - comment id 789445
ต่างกับเราเรียนจบกระท่อนกระแท่น ไม่มีคนควงแขนเหมือนใครเขา ไม่เคยตามผู้ใดเหมือนเป็นเงา เพราะตัวเราอยู่รอดเพราะดิ้นรน เพื่อตัวเองแหวกว่ายให้ถึงฝั่ง ต้องพลาดพลั้งเจียนตายก็หลายหน ครองชีวิตอยู่ได้เพราะอดทน กว่าจะพ้นอุปสรรคครึ่งชีวิต ถึงวันนี้ผ่อนคลายได้ทุกสิ่ง พอรักหญิงกลับว่าไม่มีสิทธิ์ ทำอย่างไรความรักจะสัมฤทธิ์ ต้องครวญคิดวกวนจนปวดใจ เขามีคนเข้ามาในชีวิต ได้ใกล้ชิดมอบใจบูชาให้ มาทีหลังตาร้อนลุกเป็นไฟ พเนจรร่อนไกลเข้าดงดอน... ต้องยอมรับชะตากรรมของตนเอง