ใจเจ้ากรรมน้ำตาบ่ารินไหล ซึมซับในความเจ็บที่เหน็บหนาว หลงใจอ่อนอ่อนไหวใจขื่นคาว ต้องปวดร้าวรักระบมตรมโทษใคร อยากหมุนวันเวลาผ่านผันย้อนกลับ ไม่รับรักร่ายร้ายเจอยามเผลอไผล ขอกักเก็บกุมกระชับจับหัวใจ มิยอมให้เพลิดเพลินเดินหลงทาง เชื่อน้ำคำพร่ำวอนร้อยอ่อนหวาน ลืมต่อต้านความเจ็บเหน็บรักร้าง สมน้ำหน้านะใจไหวบอบบาง เจ็บเสียบ้างอยากดื้อและถือดี ได้แต่ปลุกปลอบใจให้ลืมเขา ลบรอยเศร้าเหงาจางห่างหายหนี แต่ยากนักหักใจลาล้าทุกที จำรักที่สดใสลืมไม่ลง อีกเมื่อไรใจจะลืมลบปลื้มหมด ลืมจำจดอดีตไว้ไม่เสริมส่ง ปลดแอกใจไม่รั้นดื้อถือมั่นคง รู้จักปลงปล่อยว่างวางเฉยชา.
12 พฤศจิกายน 2550 07:44 น. - comment id 787101
ดีจ้า ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง ลืมรักเคยซึ้งตรึงมั่น เพลงคิดถึงซึ้งใจไม่เว้นวัน ฟังแล้วตื้นตันแทบร้องไห้
12 พฤศจิกายน 2550 08:13 น. - comment id 787114
อยากลืมเขาร้าวใจให้สิ้นซาก ที่ลำบากจากคนทนเจ็บแสน ถูกเธอทำข้ำรักหนักตอบแทน คงจะแขวนฤทัยให้จดจำ แวะมาสวัสดียามเช้าครับ
12 พฤศจิกายน 2550 08:31 น. - comment id 787120
ความทรงจำของเธอจะไม่ลืม แม้จะฝืนปลดแอกใจในความรัก ยากจะหักหัวใจใคร่ตะหนัก ในความรักจักปล่อยวางได้อย่างไร
12 พฤศจิกายน 2550 11:04 น. - comment id 787183
แปลกนะครับ สิ่งอยากลืม กลับจำ แตสิ่งอยากจำกลับลืม
12 พฤศจิกายน 2550 13:56 น. - comment id 787262
คนเราบังคับให้ตัวเองลืมอะไรต่ออะไร ที่เกิดขึ้นในชีวิตได้ยาก แต่เรา ก็ยังเลือก ที่จะจำเรื่องดี..ดีในชีวิตได้ เช่นเดียวกัน ลืมไม่ได้ก็ไม่ต้องลืม เลือกจำในสิ่งที่น่าจำดีกว่านะ
12 พฤศจิกายน 2550 17:07 น. - comment id 787334
เมื่อไหร่ใจนางฟ้าจะลืมนะคะพี่เก็จถะหวา....กว่าแผลจะตกสะเก็ดคงอีกนานค่ะสวัสดียามเย็นค่ะคุณsonax0651จริงค่ะพี่นกยูง.....แต่นางฟ้าจะพยายามนะคะใช่ค่ะคุณบนข.ใช่ค่ะคุณdarkside...แม้ต้องหลอกตัวเองก็ต้องทำใช่ป่ะคะ
12 พฤศจิกายน 2550 19:26 น. - comment id 787402
ได้แต่ปลุกปลอบใจให้ลืมเขา ทั้งที่ใจของเราเฝ้าห่วงหา ทำอย่างไรก็ไม่ลืมในสักครา จนทิวาล่วงเลยมาหลายขวบปี การจะลืมใครสักคน ยากยิ่งนักค่ะ
13 พฤศจิกายน 2550 06:30 น. - comment id 787559
ใช่ค่ะคุณผู้หญิงไร้เงา....ยากจะตัดใจลืมจริงๆค่ะ
13 พฤศจิกายน 2550 15:22 น. - comment id 787839
คนอยากลืมฉันเข้าใจยากเอ่ยถึง ใจดื้อดึงทำไมให้หวั่นไหว อยากจะลืม ๆ ทุกสิ่งที่เป็นไป ความฝันไฝ่ที่ตั้งไว้ให้เลือนลาง ดอกไม้ไฟดาวรุ่งพุ่งสู่ฟ้า ชั่วพริบตาก็เลือนลับจนจางหาย แม้กระนั้นยังตราตรึงมิรู้วาย ตราบสุดท้ายชีพมลายได้เชยชม
13 พฤศจิกายน 2550 23:18 น. - comment id 788137
ขอบคุณนะคะคุณChesperที่อยากจะลืม