ในท่ามกลางความเงียบหม่น เธอคือคนจุดประกายฝัน จับมือ ชวนให้เดินไปด้วยกัน ก่อนจะผลุนผลัน ทิ้งไป ที่เคยเงียบ ยิ่งเงียบหม่น ดายเดียวเสียจนแอบร้องไห้ เธอเริ่มต้น แล้วทำลาย ฆ่าใจทั้งใจ ตายทั้งเป็น
9 พฤศจิกายน 2550 14:34 น. - comment id 785780
ผู้ฆ่า คือเขาหรือเราหนอ อย่ารั้งรอจงคิดด้วยเหตุผล ใจของเราอยู่กับเราเพราะใจตน ยกให้คนอื่นไปไม่ใยดี เจ็บปวดนี้สุดข่มตรมเหลือแสน แค้นที่ใจให้เขาไปอย่างมากมี สุดท้ายเป็นเราเองที่ หวังดีแอบทำลายไม่รู้ตัว
9 พฤศจิกายน 2550 18:39 น. - comment id 785905
ในท่ามกลาง ความเงียบงัน กับคืนวันที่เหงาเศร้า เคยมีเธอพบเจอเงา แต่แล้วเราต้องเศร้าใจ เมื่อเธอไกลไปกับเขา เหลือเพียงเราที่หม่นไหม้ พร้อมความช้ำกระหน่ำใน ดวงหทัยแถมวายปราณ แวะมาทักทายค่ะ
9 พฤศจิกายน 2550 20:02 น. - comment id 785991
ปล่อยเขาไปเถอะครับ