ฉันชอบรอยยิ้มอ่อนละมุน ปลาบปลื้มกับความรู้สึกอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ แต่แสงดาวเท่านั้นที่รู้ว่าฉันรักเธออย่างไร รัก......เพียงแค่อยากจะอยู่ใกล้ รัก....เพียงแค่หัวใจจะได้ศรัทธา เธอเหมือนแสงพระจันทร์ ฉายส่องเฉิดฉันจากฟากฟ้า ไม่อาจหาญฝันไกลเอื้อมฉุดเธอให้ลอยลงมา แต่เต็มใจที่จะมีเพียงดวงตาไว้เฝ้ามอง เมื่อมีความรักก่อเกิดขึ้นในหัวใจ ใครๆอาจอยากจะเป็นเจ้าของ แต่สำหรับฉันไม่เคยคิดจะจับจอง หรือก้าวเข้าไปเรียกร้องขอหัวใจ อยากให้ความเป็นเธอดีงามอยู่ตรงนั้น ละอองเล็กๆอย่างฉันไม่อาจทำให้เธอแปดเปื้อนได้ ขอเก็บเธอไว้ในความทรงจำ....ฝังย้ำกับหัวใจ ว่าความรัก....คือการให้....โดยไม่เรียกร้องอะไรกลับมา พอใจแล้วกับความรู้สึกตรงนี้ แม้บางทีฉันอาจจะอ่อนล้า มองเห็นเธอจากไปสุดสายตา อยากเอื้อมมือคว้าเธอมาแนบใจ อยู่ในที่ของเธอเถอะคนดี อย่ากังวลหากเห็นคนๆนี้ร้องให้ แค่ปวดร้าวกับความผูกพัน และเผลอเจ็บในความฝันอันแสนไกล จึงยินดีที่จะถูกทำร้าย หากความรักจะไปทำร้าย.......หัวใจเธอ
31 ตุลาคม 2550 16:31 น. - comment id 780447
...เสียสละจัง..อ่านแล้วเศร้า .ดูจากนามปากกาไม่น่าจะแต่งแนวซึ้งได้เนาะ
31 ตุลาคม 2550 16:49 น. - comment id 780463
สวัสดีครับผู้มีอิทธิพล โคลอนเขาสงสัยว่านามปากกาเราน่ะ ขัดกับแนวทางกลอนอธิบายเขาด้วยนะ เรื่องความรักอย่าศรัทธาจนกลาย เป็นงมงายล่ะไม่ดีแน่
31 ตุลาคม 2550 17:09 น. - comment id 780483
เพราะดี...ชอบจัง...
31 ตุลาคม 2550 18:38 น. - comment id 780563
ไพเราะเพราะพริ้งเชียวครับ ยอดเยี่ยมครับ....
1 พฤศจิกายน 2550 09:50 น. - comment id 780818
หางานของคุณโคลอนไม่เจอครับเลยตอบในนี้เลยนะครับนามปากกามีคนแต่งให้อ่ะคับแต่กลอนที่ชอบแต่งจะเป็นแนวนี้หละครับ
9 ธันวาคม 2552 08:50 น. - comment id 1072069
เยี่ยมไปเลย