สักวาดอกโศกโยกรักร้าง ใจอับปางคว้างขวัญฉันว้าเหว่ คลื่นช้ำชอกระลอกเศร้าเข้าถมเท กล่อมห่มเห่ทะเลหนาวคาวน้ำตา มากหล่มหลุมอกครากซากหนาวเหน็บ มีรอยเจ็บแผลร้าวหนาวเสน่หา คลื่นระกำซ้ำซ้อนห่อนร้างรา น่าเวทนานะดอกโศกโรครักเอย.
20 ตุลาคม 2550 14:09 น. - comment id 774413
สักวาคนดีของพี่เอ๋ย อย่าเศร้าเลยใจหมองไม่ผ่องใส หันมามองทางดีนะดวงใจ มีรักให้อย่าได้ตรมระทมครวญ รักให้เป็นอย่าให้รักดั่งดอกโศก จะแบกโลกเอาไว้ร่ำไห้หวน ลืมเถิดหนอดวงใจโปรดใคร่ครวญ ลมไม่หวนลาลับ..พับรักเอย..
20 ตุลาคม 2550 14:40 น. - comment id 774434
สักวาดอกโศก วิโยคแท้ ได้แต่แล เหม่อหา ใจว้าเหว่ คลื่นความถี่ เหลือน้อย คนรวนเร ที่ทุ่มเท หาเจ้า จึงหนาวใจ
20 ตุลาคม 2550 15:02 น. - comment id 774448
กลอนน่ารักดีนะค่ะ
20 ตุลาคม 2550 16:12 น. - comment id 774489
สักวาSalukphinถิ่นthaipoem แรกริเริ่ม นำบุราณ กานท์ค่าสูง มาเรียงร้อย ละห้อยหา ด้วยอาดูร แต่เพิ่มพูนรสกวี มีครรลอง เขียนไพเราะ เพราะพริ้ง จริงนะครับ กลอนสดับ รับขาน มิเป็นสอง วชรกานท์นั้นเป็นตัวสำรอง มาเป็นน้องใหม่ thaipoem เอย
20 ตุลาคม 2550 20:07 น. - comment id 774551
ยิ้มค่ะ..ยิ้มสู้เข้าไว้..แล้วความเศร้า..จะจางหายไปเอง.. เป็นกำลังใจค่ะ...
20 ตุลาคม 2550 22:10 น. - comment id 774590
น้องซาวมิต้องโศกนิ พีซาวคนนีให้กำลังใจ เสม้อ
22 ตุลาคม 2550 05:51 น. - comment id 774991
หนูนางฟ้ายิ้มแล้วนะคะพี่ครูพิมอืมพี่ชายก่องกิกขอบคุณค่ะคุณโพลารีสขอบคุณที่ร่วมแจมค่ะคุณวชรกานท์ขอบคุณค่ะคุณหมอนอิงขอบคุณมากค่ะคุณพี่สาวนกยูง